Navigatie menu
Heyerkapel, Stramproy
april 242018

Heyerkapel

De vrijgezel Jan Mathijs Gijsen (Smeets Tieske) woonde in het midden van 19de eeuw in de boerderij Smeets. Hij woonde in het ouderlijk huis, bij het gezin van zijn jongste zus Jacomina. Ieder jaar ging de vrome vrijgezel te voet op bedevaart naar het Duitse Mariaoord Kevelaer. In 1853 toen Tieske terugkwam van zijn voettocht, had hij een Mariabeeld bij zich. Onder de bomen voor boerderij Smeets liet hij de Smeetskapel bouwen. De kapel werd toegewijd aan de Driekoningen. In de kapel kwam het Mariabeeld ‘Onze Lieve Vrouw Troosteres der Bedrukten’ te staan. De naam verwijst duidelijk naar Kevelaer.

In 1937 werd de kapel door buurtbewoners uit De Hei afgebroken en opnieuw opgebouwd. Uit respect voor de mensen van De Hei, die hun schouders onder dit karwei hadden gezet, werd de herbouwde kapel Heyerkapel genoemd. In 1948 beschilderde kunstenaar Cor van Geleuken de binnenmuren van de kapel. Hij schilderde een kleurrijk panorama van dorpstaferelen met de thema’s: arbeid en geloof. Van Geleuken schilderde op de muren de plaatselijke Sint-Willibrorduskerk, de Broekmolen en de Smeetskapel. Ook buurtbewoners uit De Hei, familieleden en kennissen van de kunstenaar stonden model voor de muurschilderingen.

Oudere inwoners van Stramproy beweren dat vroeger veel pelgrims vanuit de Kempische dorpen kwamen bidden in de Heyerkapel. Heel wat pelgrimages naar de kapel in De Hei werden gecombineerd met een bezoek in Swartbroek aan de Drie-Gezusterskapel en de Sint-Corneliuskapel.

Code: WS01kS1        Tekst: ©2018-04-01    Foto: SHK (2011)

 

 

Meer informatie»
Pruûskruûs, Altweerterheide
april 52018

Pruûskruûs

Het Pruûskruûs langs de Stramproyergrensweg in Weert is ongeveer in 1914 geplaatst door Jacobus Vermeulen (Pruûs Jacob). Jacob woonde samen met zijn vrouw Anna Catharina Reemers in boerderij ‘De Pruûs’, vlakbij waar het kruis nu staat. Het leven van het echtpaar ging niet over rozen. Ze werden geconfronteerd met tegenslagen. Na de geboorte van twee gezonde kinderen (Maria Catharina Elisabeth en Peter Wilhelmus Henricus), werden er tien kinderen op rij geboren die allemaal jong stierven. Het stel besloot, in een poging verder onheil af te wenden, om bij de doorgaande weg vlak bij hun huis een kruis te plaatsen. Zij hoopten dat door het plaatsen van het kruis hun gebed voor nog één gezond kind, zou worden verhoord. Een jaar later werd hun zoon Theo geboren. Theo bereikte een respectabele leeftijd. Jacob Vermeulen woonde met zijn gezin op de gemeentegrens van Stramproy met Weert. Net als veel boeren in buurtschap De Hei in Stramproy, was hij lid van het melkfabriekje Sint-Benedictus in De Hei. Om de productiekosten van de melkverwerking te verlagen, fuseerde in 1906 Sint-Benedictus met Sint-Antonius Abt in het dorp van Stramproy. De eerste ‘melkfusie’ in Zuid-Nederland was een feit. Na de fusie werd het ophalen van de melk van de boeren uit De Hei door de fabriek in het dorp Stramproy geregeld. Jacob Vermeulen vervoerde de melk uit De Hei met paard en kar naar de fabriek in het dorp. Jacob was de eerste ‘melkrijder’. Jacobus Vermeulen viel in 1927 in de buurt van de boerderij ‘De Luysen’, niet ver over de Belgische grens bij de boerderij Grave, van zijn wagen geladen met hooi. Enkele dagen later overleed Jacobus aan zijn verwondingen.

In 1986 nam de buurtvereniging Daalbroek in Altweerterheide het initiatief om het verdwenen Pruûskruûs onder de drie linden te herplaatsen. Pastoor Noordermeer van Altweerterheide zegende het herdenkingsteken op 8 mei 1986 in.

Code: WZ01uS1       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Romeinskruûs, Stramproy
maart 182018

Romeinskruûs

Het Romeinskruûs of Romeinerkruûs, langs de provinciale weg in Stramproy, is naar schatting in 1750 geplaatst. Matthias Stals ging in die tijd regelmatig als pelgrim naar Rome. Daarom kreeg hij in Stramproy de bijnaam de Romeiner. Stals was een vrome man en zou na een van zijn reizen het Romeinskruûs hebben laten plaatsen.

Eeuwenlang heeft het Romeinskruûs op het kruispunt van verschillende handelswegen gestaan. Reizigers die over de Stramproyergrensweg reisden, staken de kruising over om via het Köllesträötje (Keulenstraatje) hun reis te vervolgen. De eeuwenoude handelsroute Antwerpen – Keulen liep via deze zandwegen. Eerst stond het kruis op de hoek Amentstraat – Stramproyergrensweg. Daarna verhuisde het naar de overkant van de weg naar de hoek Amentstraat – Köllesträötje. Het kruis is in 1997 op de huidige plek voor de houtwal geplaatst.

In 2005 werd in de buurt van het Romeinskruûs tijdens de herinrichting van de Tungelroysche beek een Romeinse brug blootgelegd. De vondst van de brug in de nabijheid van het kruis maakt het aannemelijk dat de zandwegen er in de Romeinse tijd al bestonden. De Romeinen kenden aan een kruising van wegen een bijzondere betekenis toe. Ze golden als oriëntatiepunt bij landmetingen en deden dienst als begrenzing van gebieden. De Romeinen meenden ook dat kruispunten beschermd werden door hun goden. Daarom bouwden ze kleine religieuze monumenten bij kruispunten. Rond 800 na Christus riep paus Leo III de gelovigen op om deze monumentjes te kerstenen (afgeleid van het woord Christen) en er kruisen te plaatsen. In Duitsland spreekt men in dit verband nog steeds over ‘Römerkreuze’. Opvallende in dit verband is de naam Romeinerkruûs.

Code: WS04uS4        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Vervedoorkeskruûs, Stramproy

Vervedoorkeskruûs, Stramproy

Dankbaarheid na vertrek van de Fransen

maart 182018

Vervedoorkeskruûs

Hoewel in de voet van het Vervedoorkeskruûs het jaartal 1841 staat vermeld, is het oorspronkelijke kruis al in 1814 geplaatst. De aanleiding om het kruis te plaatsen was het vertrek van de Franse troepen uit Stramproy. Stramproy was in de Franse tijd ingedeeld bij het Departement van de Nedermaas. De dorpelingen waren blij met het vertrek van de overheerser en uit dankbaarheid voor de herwonnen vrijheid, werd het kruis geplaatst. Door een onachtzaamheid tijdens de restauratie in 1978, kwam het verkeerde jaartal in de betonnen voet te staan.

De naam Vervedoorkeskruûs verwijst naar de vroegere blauwverver Verver Doorke (Theodoor Rietjens) die aan de overzijde van de straat woonde. Een blauwverver verfde lakens en later ook linnen in de kleur blauw. In de tijd dat het kruis geplaatst werd, was er grote vraag naar blauwe werkkleding. Het gedeelte van Stramproy waar het kruis staat noemde men eeuwenlang ‘t Tùrp (het dorp).

Code: WS15uS1        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Nûnkskekruûs, Stramproy

Nûnkskekruûs, Stramproy

Hagelkruis uit plm 1840

maart 182018

Nûnkskekruûs

Aan het eind van de Bergerothweg, op de splitsing Eltenbosdijk – De Boberden staat het Nûnkskekruûs. Het is een hagelkruis dat volgens de overlevering rond 1840 zou zijn geplaatst. Echter, vermoed wordt dat het kruis veel ouder is. Onderzoekers menen dat de oorsprong van de hagelkruisen teruggaat naar de oer-Germaanse tijd. ‘Hagl’ of ‘hagel’ was een onheil werend teken. Het symbool werd in het veld geplaatst als afweer tegen hagelschade en onweer of bescherming van de veldgewassen en de fruitoogst.

Het wegkruis wordt ook Mackuskruûs genoemd. Het is een verwijzing naar de nabijgelegen boerderij Mackus die links van het kruis ligt. De naam Nûnkskekruûs is de oudste benaming en is een verwijzing naar de boerderij Nûnkske (ook bekend als Hilschebos) die aan de rechterkant van het kruis ligt.

Tijdens de Eerste-Wereldoorlog werd er elke zondag bij het Nûnkskekruûs gebeden voor een goede afloop van dit conflict. Pastoor Crasborn gaf in 1950 opdracht om het originele corpus van het Nunkskekruûs te verwijderen. Het waardevolle beeld werd in de parochiekerk van Stramproy gehangen. De pastoor liet dit doen om zodoende te voorkomen dat het waardevolle corpus gestolen zou worden. In 1978 reed een automobilist het wegkruis kapot. Van het verzekeringsgeld werd het wegkruis met behulp van leden van de buurtvereniging De Berg gerestaureerd. Nadat het wegkruis in handen kwam van de stichting Heyerkapel, volgde in 2002 een grondige renovatie.

Code: WS07uS3        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Moeënekruûs, Stramproy

Moeënekruûs, Stramproy

Devotiekruis geplaatst door een bedevaartganger

maart 182018

Moeënekruûs

De vrijgezel Jan Mathijs Lenaers 1852-1923 ging meer dan vijftig keer te voet op bedevaart naar Kevelaer. De afstand van Stramproy naar de populaire bedevaartsplaats in Duitsland is ongeveer 75 km. De bedevaartstocht duurde meestal 5 dagen. Ties deed over de heenweg twee dagen. Op de derde dag ging hij naar de hoogmis, kocht ‘souvenirs’ en dronk de nodige potten bier. De laatste twee dagen had hij nodig voor de terugreis. De pelgrim sliep onderweg bij een boer in het hooi of in een herberg. Bij zijn vijfentwintigste pelgrimstocht in 1895 bracht Ties Lenaers vanuit het bedevaartsoord een houten Christusbeeld mee. Hij droeg het ruim een meter grote beeld de gehele reis op zijn rug. Een timmerman uit het dorp timmerde een passend eikenhouten kruis.

Het veldkruis draagt de naam Moeënekruûs. Het kruis is vernoemd naar Moeëne Pieër (Petrus Creemers), die armenmeester in het Molenbroekroth was. Hij onderhield het kruis en ledigde het op het kruis geplaatste offerblok. De offergaven verdeelde hij onder de arme mensen van Stramproy. Het offerblok is verdwenen maar op het kruis staat nog steeds de originele tekst: “Geef aan den armen”.

Het in 2010 gerestaureerd kruis is voorzien van een replica van het oorspronkelijk beeld. Het origineel wordt bewaard in de parochiekerk van Stramproy.

Code: WS06uS2        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Lieënkruûs, Stramproy

Lieënkruûs, Stramproy

Devotiekruis (Wens van Theo Maes)

maart 182018

Lieënkruûs

In 1881 werd de aanleg van de steenweg van Stramproy naar Weert gegund aan de jonge aannemer Marinus Hubertus Weerens uit Wessem. De jongeman vond in Stramproy zijn geliefde en trouwde met Maria Gertrudis Hubertina Veltmans. Ze woonden op de boerderij Teune. Op de plaats waar de boerderij annex café vroeger stond, staat nu het appartementencomplex Kwartierstate. Marinus Hubertus Weerens, die men ook wel Teune Baerke noemden, was op maandagmiddag 9 oktober 1911 met paard en kar onderweg naar Teune. Hij werd toen door drie auto’s voorbij gestoven. Zoiets was nog nooit gebeurd in Stramproy. Het paard steigerde en sloeg op hol. Baerke die op de disselboom van de kar zat, viel en kwam onder een van de wielen van de kar terecht. Als gevolg hiervan overleed hij. Als aandenken werd langs de toenmalige Kerkstraat (nu Julianastraat) het Teunekruûs geplaatst. Het is wrang dat de man die de steenweg aanlegde zelf op door hem aangelegde weg, de eerste verkeersdode werd. Het Teunekruûs stond op ongeveer dezelfde plek waar in 1959 het huidige Lieënkruûs geplaatst werd.

De naam Lieën verwijst naar een woning naast het kruis. De in Stramproy geboren priester Theo Maes bracht het imposante corpus, toen hij terugkwam van een vakantie, mee naar Stramproy. Maes wilde een wegkruis in de Kroonstraat laten zetten, maar dat ging niet door. Het beeld van Christus verdween op de zolder van bierbrouwerij Maes. Theo Maes was een broer van de directeur van de brouwerij, Michael Maes. In 1959 kwam Pastoor Crasborn van Stramproy op het idee om het Christusbeeld, van de inmiddels overleden Theo Maes, langs de nieuw beklinkerde provinciale weg door Stramproy te laten plaatsen. De wens van priester Theo Maes ging zodoende alsnog in vervulling.

Code: WS11uS4        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Sint-Jobkapel, Stramproy

Sint-Jobkapel, Stramproy

Devotiekapel uit plm 1500

maart 172018

Sint-Jobkapel

De Heilige Job is de heilige die mensen aanroepen om van zweren en steenpuisten af te komen. Vroeger trokken vanuit de hele regio gelovigen naar de Sint-Jobkapel bij boerderij Aod-Bevers in het Heijerroth om er een kaars aan te steken of offerdengeld. Het beeld van Sint-Job, gezeten op een mesthoop, is getooid met een snoer van 49 kralen van geel glas. De kralen symboliseren de zweren waarmee Job overdekt zou zijn geweest.

Buurtbewoners baden sinds mensenheugenis in het octaaf (acht dagen lang op vaste tijden bidden) voor de feestdag van Sint-Job, op 8 mei, bij dit kapelletje de rozenkrans. Na de Tweede-Wereldoorlog heeft die traditie bij de kapel niet meer plaatsgevonden.

De Sint-Jobkapel aan de Horsterweg is het oudste kapelletje in Stramproy. Sommige historici beweren dat het kapelletje dateert van ongeveer 1500. De kapel is verschillende keren verbouwd en herbouwd. De oudst bekende verbouwing dateert uit 1889. In het najaar van 1986 heeft de stichting Heyerkapel de kapel afgebroken. Op dezelfde plaats werd door vrijwilligers uit de buurt de nieuwe kapel gemetselduit veldbrandstenen. De stenen waren afkomstig van de oude pastorie in Posterholt.Op zaterdag 20 juni 1987 zegende pastoor E. Mutsaerts de nieuwe Sint-Jobkapel in.

Code: WS03kS2        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

)

Meer informatie»
Zevesprungkapelke, Stramproy
maart 172018

Zevesprungkapelke

De Zevensprong in Stramproy wordt zo genoemd omdat daarop een afstand van enkele tientallen meters zeven zandpaden samenkomen. Jaan Beeren kreeg vlak na de Tweede-Wereldoorlog tuberculoze en werd ernstig ziek. Jaan woonde in het gebied dat De Bobberen heet en omdat zijn huis in een bosrijke omgeving lag, mocht hij van de huisarts thuis revalideren. Bóbberte Jaan zoals zijn bijnaam was, beloofde een kapelletje te laten bouwen als hij zou genezen. Toen Jaan beter werd, realiseerde hij zijn plan en in 1947 liet hij het kapelletje bouwen. Van een bijenkorf werd een nis gemaakt. De nis werd afgesloten met glas. In de nis stond een beeldengroep van de Heilige-Familie. Het geheel stond op een houten paal. Het ondeugdelijke kapelletje raakte snel in verval en werd vervangen door een betonnenmonumentje. In de betonnen paal onder het monumentje, zateen offerblok waarin veel geld werd geofferd. Het waren vooral vrouwen uit het dorp die bij het Zevesprungkapelke kwamen bidden. De vrouwen offerden geld omdat in die tijd ook veel Stramproyer mannen in Nederlands-Indië vochten. De vrouwen hoopten dat door hun offergaven de mannen heelhuids terugkwamen uit Nederlands-Indië. Omstreeks 1965 viel het kapelletje ten prooi aan de vernielzucht van vandalen. De opbrengsten uit het offerblok waren zo groot dat Jaan besloot om hiervan een heuse kapel te laten bouwen en hijkocht alvast een partij stenen. Echter, de kapel kwam er niet. Na overleg met pastoor Crasborn werd besloten om het geofferde geld en de door Jaan aangeschafte stenen, te besteden aan de bouw van een oorlogsmonument in het dorp.

Op verzoek van huisarts Gerard Kusters, die met pensioen ging, bouwde de stichting Heyerkapel in 2011 aan de Zevensprong een nieuw kapelletje. Kunstenares Els Maes-Verdonschot uit Stramproy maakte een passende beeldengroep van de Heilige-Familie.

Code: WS26kS1        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

)

Meer informatie»
Tissekruûs, Stramproy
maart 122018

Tissekruûs

Op de hoek van de Kruisstraat en de Veldstraat in Stramproy staat het Tissekruûs. Het kruis herinnert aan een moord die op die plek op 15 augustus 1875 werd gepleegd. Zeven mannen met een knuppel sloegen ‘s avonds de 29-jarige Antoon Keijers dood. Volgens de overlevering waren het geen zeven maar zes personen die op Keijers insloegen. Toen de zes dronken ruziezoekers merkten dat het slachtoffer roerloos op de grond bleef liggen, kwam toevallig Jacob Lenders langs lopen. De zes vroegen Lenders, die nogal simpel van geest was, om de op de grond liggende Antoon met een knuppel nog een tik te geven. De smoes was of Jacob wilde controleren of Antoon Keijers dan zou reageren. Toen Keijers dood bleek te zijn, gaven de zes mannen Lenders de schuld van de moord. Lenders had immers als laatste geslagen. Jacob Lenders werd schuldig bevonden en veroordeeld. Hij moest zeven jaren de gevangenis in.

Tot 1961 stond het kruis aan de andere kant van de Kruisstraat en werd bij de bouw van een nieuwe wijk geruimd. Het kruisbeeld kreeg een nieuwe bestemming op het Romeinskruûs. De stichting Heyerkapel vond in 1999 dat het kruis dat refereert aan zinloos geweld weer een plek in de openbaarheid moest krijgen. Toch duurde het tot 2002 voordat het Tissekruûs herplaatst kon worden. Pastoor Notermans zegende op zondag 2 juni van dat jaar het kruis tijdens de jaarlijkse Sacramentsprocessie in.

Code: WS13uS3        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Hansekruûs, Tungelroy

Hansekruûs, Tungelroy

dankbaarheid

maart 32018

Hansekruûs

Het gebied tussen het dorp Tungelroy en de Tungelroyse Beek is door de eeuwen heen veranderd. Aan de beek lag de Vloetmolen (Vlootmeule). De molen is in 1887 afgebroken. In de winter werd het water door de molenaar gestuwd en stond ‘De Vloot’ helemaal onder water. De wateroverlast leverde veel ergernis op bij de boeren in de omgeving. In 1956 werd de Tungelroyse Beek “genormaliseerd” (gekanaliseerd). Engelbertus Gerris (Hanse Ingel), die niet ver van de Tungelroyse Beek woonde, vertelde dat er altijd een bruggetje heeft gelegen waar later bij het weer laten meanderen van de beek, de Romeinse brug is gevonden. Ingel had veel invloed in het dorp. Hij was 23 jaar bestuurslid van de melkfabriek. Helena Lambers, de vrouw van Ingel, werd in 1906 ernstig ziek. Zij was getroffen door een dubbele ‘fleurus’ (longontsteking). Om genezing af te smeken, plaatste Ingel langs het zandpad achter zijn boerderij ‘Hanse’ een veldkruis, het Hansekruûs. Of de smeekbede heeft geholpen is niet bekend. Helena stierf 3 jaar later, Zij was pas 39 jaar.

In 2010 werd de stichting Heyerkapel eigenaar van het kruis, dat onder een meters hoge beukenhaag staat. Reeds lang voor de herplaatsing stond er op dezelfde plek al een kruis: het Staoperkruûs. Het Staoperkruûs zou er al sinds 1804 op de kruising van zandwegen hebben gestaan. De naam van het kruis verwijst naar boerderij Staopers, die nabij de Vloetmolen staat. De molen en Staopers hoorden van oudsher bij Stramproy.

Code: WZ14uS1       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Èggelekruûs, Stramproy
februari 182018

Èggelekruûs

De fraaie hoeve Aod-Èggele langs de Bergerohtweg in Stramproy dankt zijn naam aan de familie Eggelen. In de gevel is een authentieke gevelsteen anno 1820 gemetseld met de initialen van de opdrachtgevers het echtpaar H.E. (Henri Eggelen) en P.S. (Peeternell Scheyven). Zij waren de ouders van Petrus Jacobus Eggelen (Peter) *1806-†1994. Ter eren van Peter werd het Èggelekruûs geplaatst. De reden was dat zoon Peter, tijdens zijn studie om priester te worden, ernstig ziek werd. Peter genas en kon zijn priesteropleiding voltooien. Hij werd kapelaan in Sint-Maartensvoeren (B) en daarna pastoor in Grote-Brogel (B).

Tot 2007, voordat de stichting Heyerkapel het kruis overnam, stond het Èggelekruûs aan de andere zijde van de weg Savelveld van waar het kruis nu staat. Nadat de smidse van de familie Eggelen werd gesloopt, is het kruis verplaatst naar de huidige plek. De familie Eggelen bewaart het oorspronkelijke corpus dat uit hout is gesneden. Het metalen beeld dat het oorspronkelijke beeld verving werd in 2003 onherstelbaar vernield. Enige tijd hing toen op het kruis het opschrift: “Helaas is het corpus van dit kruis voor de tweede keer vernield.” Van een particulier kreeg de stichting Heyerkapel een volle emmer met scherven. Door monnikenwerk werd van de berg met scherven een fraai porseleinen kruisbeeld gemaakt. Van het antieke Christusbeeld is een afgietsel gemaakt dat op het vernieuwde kruis hangt. De stichting Heyerkapel vermoedt dat het porseleinen beeld vroeger een onderdeel was van het praalgraf van de familie Donders. J.M. Donders *1853-†1928, was van 1914 tot 1928 burgemeester van Stramproy. Hij was net als zijn twee zussen vrijgezel. Zij liggen allen begraven in het familiegraf.

Code: WS16uS1        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Waalekruûs, Haler

Waalekruûs, Haler

dankbaarheid

februari 172018

Waalekruûs

Bert Aendekerk (*1854 – †1930) en zijn vrouw Cathrien Royens (*1863 – †1948) kwamen na hun huwelijk in 1890 in Stramproy wonen. Het echtpaar kreeg 11 kinderen. Het gezin woonde in de Dorpstraat, nu de Julianastraat, in een boerderij annex winkel. In de winkel van Aendekerk (Waale Bert) konden de mensen van Stramproy bijna alles kopen: ijzerwaren, petroleum, stoffen, landbouwartikelen, kruidenierswaar, enzovoort. Hun zaak leverde het gezin geen windeieren op. Vader Bert en zijn zonen besloten ongeveer in 1915 om ’t Vin in Haler aan te kopen om het te ontginnen. Na de ontginning konden de zonen Sjang en Thieu daar een boerderij beginnen. Thieu Aenderkerk en zijn vrouw Joanna Gertrudis Veltmans gingen wonen op de boerderij die het eerst werd gebouwd. De boerderij staat er nog steeds (Isidoorstraat 23). Joanna Gertrudis Veltmans was de jongste dochter van de winkelier Zjang Veltmans en Maria Gertrudis Jacobs. Het gezin Veltmans-Jacobs woonde op ’t Veltjmenke bij de kerk in Stramproy. Sjang Aendekerk met zijn vrouw Mina Lempens, gingen in 1923 op de tweede boerderij op de ontgonnen gronden van ’t Vin wonen. Ook die boerderij bestaat nog (Isidoorstraat 22). Mina was de jongste dochter van Kuuëbke Lempens (Smeets) uit het Heijerroth in Stramproy. Moeder Cathrien overleed in 1948. Na haar dood, erfde Sjang de ‘oudste’ boerderij en Thieu de ‘jongste’ boerderij. Het gevolg was dat de beide gezinnen op één dag van boerderij moesten wisselen.

Aan de huidige Isidoorstraat in Haler, niet ver over de grens met Stramproy, werd het Waalekruûs geplaatst. Het kruis werd in 1956 geplaatst in opdracht van de broers Sjang, Door en Thieu Aendekerk (Waale). Door Aendekerk was getrouwd met Anna Gerris en had de winkel (later drogisterij) van vader Bert in Stramproy overgenomen. Anna Gerris was de oudste dochter van de invloedrijke Ingel Gerris (Hanse) uit Tungelroy. De broers Aendekerk met hun echtelieden kwamen allemaal uit Stramproy of Tungelroy. De aanleiding om het kruis te plaatsen, was de geslaagde ontginning van ’t Vin. Het kruis werd geplaats op een “overhoekje” bij de splitsing van de weg van Stramproy naar Neeritter en een zandweg die naar grenspaal 151 liep. De voorkant van het kruis stond op Haler gericht. De grond waarop het kruis werd geplaatst, was van Kristje Truyen (Aerkes). De plaatsing van het kruis vond gelijktijdig plaats met de uitbreiding van de boerderij van Thieu Aendekerk met enkele kippenhokken. Aannemer Maes uit Stramproy metselde de voet van het kruis. Bèr Weerens (Teune) timmerde het eiken kruis van eiken uit het Aereven in Stramproy. Kristje, de eigenaar van het perceeltje waarop het kruis stond, verkocht de grond voor een doos sigaren aan Thieu Aendekerk (Waale Thieu). De grondoverdracht werd echter nooit via de notaris geregeld. Willen Lenaerts noemde in zijn boek ‘Dialect in beeld’ het monumentjes het Thoerderwiejerskruûs (Thornervennenkruis).

Het kruis had veel last van vandalisme. In mei 1973 probeerden jongelui de offerblok te forceren en enkele weken later werd het kruis met het stenen beeld van haar voetstuk getrokken en volledig vernield. Op verzoek van Door Aendekerk, die het kruis toen verzorgde, bracht Neelke Pleunis (Flessers) bij terugkomst van de veiling in Venlo een nieuwe corpus mee. Helaas was er in april 1987 weer externe belangstelling voor de inhoud van de offerblok. Na de ruilverkaveling verviel het zandpad achter het Waalekruûs, waardoor het kruis verloren in het veld kwam te staan. In verband met de aanleg van het fietspad van Stramproy naar Neeritter, werd in 1993 een strook grond aangekocht. De strook liep om het kruis heen. Het fietspad kwam echter aan de andere kant van de weg, met als gevolg dat de gemeente Hunsel eigenaar van de grond en het kruis werd. De familie Aendekerk trok zich terug van het kruis, waardoor het perceeltje verwilderde. Jarenlang stond het kruis verwaarloosd “in den akker”. Het struikgewas rondom het kruis dijde flink uit, waardoor het religieus monumentje niet meer was te zien.

De stichting Heyerkapel besloot in 2000 een poging te wagen om het kruis over te nemen. Met Pierre Aendekerk, de zoon van Thieu, werd overeengekomen om de grond waarop het kruis stond te ruilen, waardoor het kruis op de kruising van de Isidoorstraat met het zandpad zou komen te staan. De grondruil werd op het laatste moment afgeblazen omdat de grondeigenaar plotseling aanvullende voorwaarden eiste. Veertien jaar later ondernam de stichting Heyerkapel een tweede poging om het kruis te verwerven. Het kruis werd van de gemeente Leudal gekocht, waarna de restauratie kon beginnen. Het kruis en het weelderige struikgewas werden geruimd om plaats te maken voor het gerestaureerde kruis. Bart, de zoon van Pierre, vroeg toen of het ruilen van de grond alsnog door zou kunnen gaan. Alle partijen stemden daarmee in en zo kon de ‘verhuizing’ van het kruis alsnog volgens het oude plan gebeuren. Het Waalekruûs staat sinds 2017, zestig jaren nadat het kruis werd geplaatst, weer te pronken in het veld. De Heyerkapelroute, voor wandelaars en fietsers, is speciaal voor het Waalekruûs aangepast.

Code: WB03uS1        Tekst: ©2018-04-18   Foto: SHK (2017)

Meer informatie»
Mieëwekruûs, Stramproy

Mieëwekruûs, Stramproy

Mieëwekruûs

februari 92018

Mieëwekruûs

In het buurtschap De Hei in Stramproy staat het Mieëwekruûs. Het kruis is vernoemd naar de nabijgelegen boerenwoning Mieëwe. Wat de aanleiding was om het kruis te plaatsen en wanneer dat precies is geweest, is niet duidelijk. Het kuis staat ingetekend op de Ferrariskaart uit 1771-1778. Op 20 november 1877 brak in Stramproy de difteritis uit, een ziekte in de keel die erg besmettelijk is. De ziekte werd op drie plaatsen in De Hei geconstateerd waaronder bij Meeuwen (Mieëwe). Er stierven in Stramproy 14 mensen aan de ziekte, maar niemand uit de boerderij Meeuwen. Mogelijk was dit de reden voor Petrus Jacobs (Mieëwe Piër) om uit dankbaarheid het kruis te herplaatsen. Het Mieëwekruûs was vroeger rood en had géén corpus. In 1915 maakte Joannes Mathijs Camp (Beevers Tieske) een corpus voor het kruis. Het kruis stond bij de splitsing van de Lochtstraat en de Kapelstraat en omdat het dichter bij Noe-Beevers stond dan bij Mieëwe, noemden sommigen het kruis het Beeverskruûs. Het was vroeger de gewoonte dat alleen bij kruisen waarop een corpus op hing, werd gebeden. De inwoners van Stramproy gingen bij het Mieëwekruûs bidden om van hun kiespijn af te komen.

In 1983 reed een auto in volle vaart het kruis omver en belandde tussen de twee bomen door in het achtergelegen weiland. De chauffeur bleef ongedeerd, maar het stenen kruis lag aan diggelen. De stichting Heyerkapel liet op kosten van de verzekering een nieuw kruis maken. Op 16 augustus 1987 is het nieuwe kruis, ingezegend door pastoor Mutsaerts. Dit gebeurde na de viering die werd gehouden omdat de Heyerkapel 50 jaar geleden was herbouwd.

Code: WS02uS1        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»

Reliëfs Cor van Geleuken

Via de priesters Jac Maes en Pierre Moors had kunstenaar Cor van Geleuken zeer goede contacten met het Bisschoppelijk College in Weert. Jac Maes, afkomstig uit Stramproy, was er perfect. En Moors, een dorpsgenoot van Cor, was directeur van het college. Moors werd later bisschop van Roermond. Cor maakte voor het college muurschilderingen, reliëfs, beelden, decors en tekeningen. Zo maakte Van Geleuken bij gelegenheid van het 300 jarig bestaan van het Bisschoppelijk College in 1948 een achttal betonnen reliëfs om de interne studiezaal van het college te versieren. De meeste reliëfs beeldden een religieuze figuur uit. Zes reliëfs kwamen in 2010 in het bezit van de stichting Heyerkapel in Stramproy. Het reliëf, dat ‘muziek’ uitbeeld, hangt tegen een gevel van een woning in Weert. Wat het ontbrekende reliëf voorstelt of voorstelde is niet bekend.

In 2018 kregen de zes reliëfs een nieuwe plek tegen een muur in de binnentuin van Kwartierstate in Stramproy. De ‘Cor van Geleuken reliëfs’ stellen voor: Heilige-Maria met kind, Sint-Hubertus, Sint-Christoffel met kind, Sint-Martinus, Maria Zetel der Wijsheid en Sint-Josef met kind.

Code: WS30bS2       Tekst: ©2018-04-01   Foto: ??

Meer informatie»
Maoskapel, Stramproy

Maoskapel, Stramproy

Devotiekapel uit 1952

januari 202018

Maoskapel

Bij de Sint-Jansmolen stond vroeger een klein bescheiden veldkapelletje. Het kapelletje is al meerdere keren afgebroken en opnieuw opgebouwd. Aanvankelijk stonden in het kapelletje een paar beeldjes waaronder een Heilig-Hart-beeldje van Jezus. De kapel en de molen hoorden ontegenzeggelijk bij elkaar. De molenaar onderhield de kapel. Op de Sacramentsdag maakte hij voor de jaarlijkse Sacramentsprocessie er een ‘rustaltaar’. De kapel dankt haar naam aan de familie Maes. Zjang en Dorus Maes werden in 1898 bij een openbare verkoop de eigenaren van de Sint-Jansmolen met de bijbehorende kapel. De kapel werd bouwvallig. De belangrijkste oorzaak was dat een legertank de kapel flink had beschadigd. De vernielde kapel werd daarna gesloopt.

De beeldende kunstenaar Cor van Geleuken kreeg in 1950 van het kerkbestuur de opdracht om een nieuwe kapel te ontwerpen en te bouwen. Het is niet toevallig dat Cor van Geleuken de opdracht kreeg. Cor was namelijk een nakomeling van Hendrik Veltmans, een van de vroegere eigenaren van de molen. In 1804 hadden Hendrik en Willem Veltmans de Sint-Jansmolen laten herbouwen. De kapel die Van Geleuken bouwde, heeft ondanks de slechte constructie het toch 60 jaar gehouden. In 2009 liet de stichting Heyerkapel de Maoskapel grondig restaureren waarbij ook de constructie werd verbeterd. Cor van Geleuken ontwierp in de houten wand een ‘ruit’ motief. Bij de restauratie is dit motief ook verwerkt in de bestrating, het hekwerk, het kruis op het dak van de kapel, in de tegelvloer en in het altaar. Het groot Heilig-Hartbeeld en de twee reliëfs zijn ook creaties van de kunstenaar. Het reliëf links tegen het altaar stelt de Heilige-Jacobus voor en de Heilige-Willibrordus staat rechts.

Code: WS12kS2        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Breyvinkapel, Stramproy
januari 202018

Breyvinkapel

Aan de oever van de Vleet in buurtschap Breyvin (Stramproy), staat een kapel die maar liefst onder vijf verschillende namen bekend was. De kapel had de namen: Bellekapel, Kaupmanskapel, Klauwerskapel, Neelekapel en de ‘Kapel van de Goede Duik’. Meningsverschillen over de juiste benaming van het kapelletje bracht de stichting Heyerkapel op het idee de kapel om te dopen in Breyvinkapel. In het smeedijzeren toegangshek staat daarom de naam: Breyvinkapel. De kapel was van oorsprong een Sint-Antoniuskapel. Nu staan in de kapel beelden van: Sint-Antonius van Padua, Maria de Onbevlekte Ontvangenis en Sint-Cornelius. Aanvankelijk lag de kapel meer naar het westen. Pas nadat in 1910 de kapel opnieuw is gebouwd kreeg het zijn bestemming op de plaats waar ze nu staat.

De Bellekapel werd in 1815 gebouwd uit dankbaarheid voor de behouden terugkomst van Antoon Lenaers uit het leger van Napoleon. Lenaers die in boerderij Belle woonde, moest als loteling dienst nemen in het Franse leger. Toen Antoon in Luik aankwam besloot hij met een zestal lotgenoten om te deserteren. De mannen vluchtten uit het leger en volgden de Maas tot in Neer. Antoon liep met een Weertenaar via het stroomgebied van de Tungelroysebeek naar Stramproy. Dat deden ze om de wegblokkades van de Fransen te vermijden. Antoon dook onder bij zijn tante die op boerderij Baele (waar nu pand Beeleweg 26 staat) woonde.

Code: WS05kS1        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»

Alleveerekapel

De oude Alleveerekapel was een kapelletje dat stond op De Berg (Bergerroth) in Stramproy. In de tweede helft van de 19e eeuw lag ten oosten van de Veldstraat de boerderij Alleveere. De boerderij stond op de hoek van de huidige Veldstraat-Spinstraat waar nu het pand met huisnummer 13 staat. De naam Alleveere is waarschijnlijk afgeleid van de naam Olivier. De dorpsveldwachter Olivier zou ooit in boerderij Alleveere gewoond hebben. De Alleveerekapel stond langs het zandpad dat achter boerderij Alleveere liep. Het zandpad is nu de Spinstraat. Momenteel liggen op de plek waar vroeger de kapel stond, enkele parkeerplaatsen.

Het kapelletje was toegewijd aan de heilige Drie-Gezusters. Tieske Jacobs, die op Alleveere woonde, liet het kapelletje vermoedelijk in 1880 bouwen. Volgens een achterkleinzoon was de aanleiding om de kapel te plaatsen dat Tieske drie doodgeboren kinderen kreeg. En kort na de geboorte van het laatste kind stierf zijn vrouw Barbara Kirkels. In 1881 hertrouwde Tieske met Anna Maria Lenders. Uit het tweede huwelijk werden 8 kinderen geboren. Jacobs verhuisde in 1891 naar het Brabantse Someren en nam de beelden uit de kapel mee. Het vestigde zich met zijn gezin op boerderij De Hutten dat lag op de grens van Someren en Nederweert. De beelden belandden op de zolder van zijn boerderij. De heiligenbeelden die later in het Alleveere kapelletje geplaatst werden, waren veel kleiner.

De devotie van de heilige Drie-Gezusters had zich in de tweede helft van de 19e eeuw vanuit België verspreid naar Limburg en Noord-Brabant. Bij het Alleveere kapelletje werd op zondag het rozenkransgebed gebeden. In 1953 werd het kapelletje, dat toen beschadigd was, door de bewoner van boerderij Alleveere afgebroken. De boerderij zelf moest circa 20 jaar later wijken voor een nieuwbouwwijk. De stichting Heyerkapel bouwde in 2018 een nieuwe Alleveerekapel. In de kapel zijn delen van het graf van Zjaak Indenkleef (Alleveere Zjaak) en Antje Veltmans (Hérreves Antje) verwerkt. Het grafkruis uit 1959 was een kunstwerk van Cor van Geleuken. Zjaak en Antje waren de enige oom en tante van moederskant van de kunstenaar en woonde op de boerderij Alleveere.

Code: WS25kS1       Tekst: ©2018-04-01   Foto: ??

Meer informatie»
Dobbelekruûs, Stramproy
januari 72018

 Dobbelekruûs

Aan de Veldstraat in Stramproy, voor boerderij Dobbele, staat het Dobbelekruûs. Het kruis werd er op verzoek van Louike Arits geplaatst. Rond 1900 woonde de familie Arits in de boerderij Jannisse tegenover de kerk. Ludovicus Leonardus Arits is geboren in 1880 en was de vierde zoon van het echtpaar Petrus Arits en Gertruda Kranen. Louike was landarbeider. In zijn jeugd was Louike opvallende geïnteresseerd in de natuur. Al jong plantte hij overal waar het maar kon in Stramproy eikenboompjes. Als hij gevraagd werd waarom hij eikenbomen plantte, antwoordde hij steevast: “Later als ik dood ben heeft iedereen nog bomen om te gebruiken.” Achteraf bezien leek het wel dat Louike aanvoelde dat hij op jonge leeftijd zou sterven. Louike stierf in 1903, hij was pas 23 jaar oud. Louike stief aan de gevolgen van longontsteking. Op zijn sterfbed gaf Louike, als zijn laatste wens, om een kruis te ontwerpen en te plaatsen. Omdat voor het plaatsen van het kruis bij boerderij Jannisse onvoldoende ruimte was, werd het kruis bij boerderij Dobbele geplaatst. Bij Dobbele woonde familie van Louike.

Tegen het twee meter hoge Dobbelekruûs kwam een metalen offerblok. Het geld dat hierin werd gestopt, kwam ten goede aan de ‘kerkelijke armen’. De offergaven van de andere kruisen in Stramproy kwamen ten goede aan de ‘gemeentelijke armen’. In maart 2004 nam de stichting Heyerkapel het kruis over van de toen heropgerichte R.K. Armbestuur van de parochie van den heiligen Willibrordus Stramproy.

Code: WS09uS4        Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Steinekruûs, Tungelroy
januari 42018

Steinekruûs

Frans Linssen een koopman uit Maaseik, liep in 1765 te voet terug naar huis na een bezoek aan de markt in Weert. De weg van Weert naar Stramproy ging dwars door het moeras van de Dijkerpeel in Altweerterheide. Ter hoogte van Tungelroy werd Linssen in het donker opgewacht en vermoord. De rovers dachten dat de koopman veel gouden munten bij zich had, maar het bleken spijkers te zijn. Men vermoedt dat de struikrovers, bokkenrijders waren. Ter herinnering aan de brute moord werd het Steinekruûs geplaatst.

In 1935 werd het kruis honderd meter naar het westen verplaatst en daar staat het kruis nog steeds. De restanten van het oude kruis werden in 1970 vervangen door een betonnen exemplaar. Delen van het oude kruis worden bewaard op de zolder van het kerkelijk museum in Weert. Het betonnen kruis was geen lang leven beschoren. Het werd vernield door vandalen. De stichting Heyerkapel kocht de grond waarop het kruis stond en zorgde voor een passend ‘stenen kruis’. Het kruis was geschonken door de familie Aendekerk-Kunnen uit Stramproy. Leden van schutterij Sint-Barbara uit Tungelroy waren bereid om het kruis aan de rand van de ‘Tungelsewel’ te plaatsen. Op de voet van het kruis zit een gedenkplaat met de oorspronkelijke tekst:

Frans Linssen uit Maaseyk werd hier in 1765 jammerlijck vermoord”

Op zondag 19 oktober 2003 werd het Steinekruûs door pastoor Bergsma van Tungelroy feestelijk ingezegend. De burgemeester van Maaseik Jan Creemers en Rob van Dooren de wethouder uit Weert, hielden tijdens de inzegening een toespraak. Volgens een overleving zou de veekoopman Johannes Thijssen uit Maaseik op de plek waar het kruis staat, zijn vermoord. In 2015 kwam de Heemkunde vereniging van Tungelroy met een nieuwe lezing waarom het kruis werd geplaatst: in 1719 zou op die plek de herder Peter Moonen zijn doodgeslagen. De Heemkunde vereniging heeft dit uitgezocht. Enkele honderden meters verderop richting Weert, stond nóg een kruis. Worden er gebeurtenissen door elkaar gehaald?

Code: WZ12uS3       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Klötjeskapelke, Stramproy

Klötjeskapelke, Stramproy

Belofte kapel uit 1948

januari 272017

Klötjeskapelke

Het Klötjeskapelke in een niskapel die hoorde bij boerderij Klötjes. De boerderij werd in de negentigerjaren van de vorige eeuw afgebroken. Het kapelletje moest in 2010 wijken omdat er op die plek woningen werden gebouwd. In 2012 is enkele tientallen meters naar het oosten, een nieuw Klötjeskapelke gebouwd. Het kapelletje heeft drie nissen. In de middelste nis staat een Mariabeeldje, in de twee andere nissen staat een beeld van een engeltje.

De reden dat het kapelletje werd geplaatst was de wens dat de drie gebroeders Pie, Cor en Jan Moonen behouden zouden terugkeren, uit de Tweede-Wereldoorlog. De drie broers moesten dienst doen in het Belgische leger. Zij konden zich moeilijk verenigen met het militarisme en melden zich aan als medewerkers van het Rode Kruis. De taak van de drie broers was dat zij gewonden militairen moesten helpen en vervoeren. Zij kregen opdracht om met een boot, vol gewonde militairen, naar Engeland te varen. Het konvooi bestond uit drie schepen die alle drie gewonde militairen vervoerden. Twee van de boten vergingen door het ontploffen van zeemijnen. De boot waarop de drie broers Moonen zaten bleef gespaard. Pie en Cor werden op de terugweg naar huis door de Duitser in België opgepakt en in Duitsland bij boeren te werk gesteld. Zij zijn waarschijnlijk maar een half jaar weggebleven. Jan werd op de terugreis uit Engeland aan de Franse grens gearresteerd en gedeporteerd naar de Russische grens. Hij kwam pas na 2 jaar terug.

De boerderij Klötjes werd in die tijd bewoond door,Jean Aengevaeren en zijn zuster Dora. Beiden waren ongehuwd. Broer en zus hebben Mia Moonen vanaf haar 3-jarige levensjaar opgevoed. Mia was een nichtje van Jean en Dora. Zij was de dochter van een zus van Jean en Dora. Mia was een jongere zus van de Engelandvaarders, Pie, Cor en Jan Moonen. Toen het gedachtenismonumentje in 1941 werd onthuld waren Pie en Cor al veilig terug maar van Jan was nog geen enkel spoor. Ook Jan kwam heelhuids terug.

Code: WS18kS1        Tekst: ©2018-04-01               Foto: SHK (2015)

Meer informatie»
Gravekruûs, Stramproy

Gravekruûs, Stramproy

Verdwaalkruis

februari 212014

Gravekruûs

Uit overlevering is bekend, dat rond 1700 bij boerderij Grave in het Heijerroth van Stramproy een dwaalkruis werd geplaatst. Het kruis stond eerst aan de overkant van de weg ten opzichte waar het nu staat. Het kruis stond aan het begin van een bospad. Via een bruggetje kon men daar de A-beek oversteken om zodoende in het moerasgebied het Stramprooierbroek te komen. Boerderij Grave stond net als het kruis ook aan de andere kant van het karrespoor, de weg die naar Bocholt leidde. Het karrespoor is nu een verharde weg. Het verhaal gaat dat een inwoner van Stramproy in het ‘Brook’ verdwaalde. Hij plaatste het kruis uit dankbaarheid omdat hij na veel omzwervingen de weg terugvond. Het uitgestrekte Stramprooierbroek was, vooral als het donker of mistig was, een verraderlijk gebied.

Het Gravekruûs dankt zijn naam aan de nabijgelegen woning Grave. De naam Grave is ontleend aan de vroegere loopgraven en wallen in het landschap op Belgisch gebied in de buurt van de woning. Het gebied De Graven herinnert aan de grenstwisten uit de eerste helft van de 15de eeuw tussen het graafschap Loon en het vorstendom Thorn waar Stramproy toe behoorde. Van het uit zeven grachten en wallen bestaande verdedigingswerk is na 570 jaar nog maar zeer weinig meer over.

Code: WS08uS3        Tekst: ©2018-04-01               Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Dirksnellekruûs, Stramproy

Dirksnellekruûs, Stramproy

Een devotiekruis

februari 212014

Dirksnellekruûs

Hendrik Jacobs (Dirksnelle Beurke) liet in 1830 een kruis plaatsen op de wegsplitsing voor zijn hoeve Dirksnelle. De vader van Hendrik was de Stramproyer teut (handelaar) Jacobus Jacobs. Jacob dreef handel in het Noord-Duitse Strahlsund aan de Oostzee. Bij Hendrik zat het handeldrijven dan ook in het bloed. Hij kocht boter op bij de boeren en vervoerde die met paard en kar naar Maastricht. Toen Hendrik Jacobs van een van zijn reizen terugkwam, bracht hij een kruis mee. Hij was door Neeritter gekomen, waar hij zag dat men bezig was met de vervanging van een kruis. Jacobs vroeg wat er met het oude kruis met beeld ging gebeuren. Toen hem werd verteld dat hij het oude kruis mocht hebben, nam hij het mee naar huis. Jacobs plaatste het kruis voor zijn boerderij. Meer dan tachtig jaar hing het ‘tweedehands’ houten corpus op het Dirksnellekruûs. Nadat het kruisbeeld in 1911 versleten was, kreeg Peter Clijsters (Dirksnelle Piër) die toen op de boerderij woonde via bemiddeling van deken Th. Creemers (Baele Hieër), een vervangend corpus voor het kruis. De familie Clijsters verhuisde later naar Brazilië. In 1965 ontwierp Nico van Akkeren een nieuw kruis met altaar. Het werd een strak 2,35 meter hoog betonnen kruis dat op een onderbouw stond van geglazuurde miniatuurstenen. De ‘moderne’ uitvoering van het Dirksnellekruûs fungeerde sindsdien als rustaltaar tijdens de nieuwe route van de jaarlijkse sacramentsprocessie. Het beeld, dat overbodig raakte, verdween naar de zolder van de parochiekerk.

Nadat de stichting Heyerkapel het Dirksnellekruûs had overgenomen, werd in 2005 het kruis weer in zijn oorspronkelijke uitvoering teruggebracht. Echter het kruisbeeld dat op de zolder lag, had intussen een nieuwe bestemming gekregen op het Kattekruûs. Voor op het nieuwe Dirksnellekruûs kreeg de stichting Heyerkapel een groot kruisbeeld van een mevrouw uit Tungelroy.

Code: WS10uS2        Tekst: ©2018-04-01               Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Alle object types Alle locaties Elke beoordeling

Gevonden Objecten

  • Heyerkapel, Stramproy

    Heyerkapel, Stramproy

    eigendom SHK, kapellen

    Lees verder
  • Pruûskruûs, Altweerterheide

    Pruûskruûs, Altweerterheide

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Romeinskruûs, Stramproy

    Romeinskruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Vervedoorkeskruûs, Stramproy

    Vervedoorkeskruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Nûnkskekruûs, Stramproy

    Nûnkskekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Moeënekruûs, Stramproy

    Moeënekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Lieënkruûs, Stramproy

    Lieënkruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Sint-Jobkapel, Stramproy

    Sint-Jobkapel, Stramproy

    eigendom SHK, kapellen

    Lees verder
  • Zevesprungkapelke, Stramproy

    Zevesprungkapelke, Stramproy

    eigendom SHK, kapellen

    Lees verder
  • Tissekruûs, Stramproy

    Tissekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Hansekruûs, Tungelroy

    Hansekruûs, Tungelroy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Èggelekruûs, Stramproy

    Èggelekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Waalekruûs, Haler

    Waalekruûs, Haler

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Mieëwekruûs, Stramproy

    Mieëwekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Reliëfs Cor van Geleuken, Stramproy

    Reliëfs Cor van Geleuken, Stramproy

    (heiligen)beelden, eigendom SHK

    Lees verder
  • Maoskapel, Stramproy

    Maoskapel, Stramproy

    eigendom SHK, kapellen

    Lees verder
  • Breyvinkapel, Stramproy

    Breyvinkapel, Stramproy

    eigendom SHK, kapellen

    Lees verder
  • Alleveerekapel, Stramproy

    Alleveerekapel, Stramproy

    eigendom SHK, kapellen

    Lees verder
  • Dobbelekruûs, Stramproy

    Dobbelekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Steinekruûs, Tungelroy

    Steinekruûs, Tungelroy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Klötjeskapelke, Stramproy

    Klötjeskapelke, Stramproy

    eigendom SHK, kapellen

    Lees verder
  • Gravekruûs, Stramproy

    Gravekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder
  • Dirksnellekruûs, Stramproy

    Dirksnellekruûs, Stramproy

    eigendom SHK, kruisen

    Lees verder