Navigatie menu
Sint-Raphaelbeeld, Centrum
april 92018

Sint-Raphaelbeeld

Nog geen tekst beschikbaar.

Code: WM08bG2

Tekst:

Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Franse-Zusters, Stramproy
april 12018

Franse-Zusters

Langs de Karel-Doormanstraat in Stramproy staat sinds 1973 de opvallende beeldengroep de Franse-Zuster. Kunstenaar Cor van Geleuken ontwierp het kunstwerk. In 1973 woonden en werkten de Franse zusters, zoals de nonnen in Stramproy genoemd werden, 70 jaar in Stramproy. De kloosterlingen zetten zich in voor het onderwijs, de wijkverpleging en de ouderenzorg. Bovendien verzorgden zij cursussen en voorlichting op het gebied van gezondheid en verzorging. De twee zusterfiguren symboliseren de jarenlange inzet van de zusters in het dorp. De betonnen beelden staan op een voetstuk van maaskeien en op het muurtje naast de beelden, staat te lezen: Roy aan zijn zusters 1903-1973. Naast de beeldengroep staat een onopvallend betonnen zuiltje met daarin een mozaïek van een groen kruis en de jaartallen 1923 en 1973. Het zuiltje is ook gemaakt door Van Geleuken ter ere van het gouden jubileum van het Groene-Kruis in Stramproy. Het Groene-Kruis was toen gevestigd in het gebouw dat achter de beelden staat. Beide monumenten werden op zaterdag 18 augustus 1973 door C. Pleunis (Flesters Neelke), kerkmeester en bestuurslid van het Groene-Kruis afdeling Stramproy, onthuld.

De zusters stonden in 1903 aan de wieg van het ‘Groene-Kruis werk’. Op de dag van de ingebruikname van het nieuwe klooster in 1904, kwam de eerste pensiongast, Antje Theunissen, in het klooster wonen. Langzaam groeide het aantal bewoners in het “Gesticht voor ouden van dagen en gebrekkigen”. In 1923 werd het klooster in Stramproy door architect Stals uitgebreid en kwam Mathijs Erens als eerste man in het klooster wonen. In 1923 werd het Groene-Kruis in Stramproy opgericht. Een paar zusters doorkruisten te voet of met de fiets het dorp om zieke mensen te helpen. Het klooster werd in 1932 vergroot met de bouw van een nieuwe vleugel die gedeeltelijk werd gebruikt als consultatiebureau voor zuigelingen van het Groene-Kruis. Architect Hoen uit Maastricht kreeg in de jaren zestig van de vorige eeuw de opdracht om een ‘modern bejaardenhuis’ te ontwerpen. Op 1 september 1967 konden de eerste bewoners vanuit het klooster naar ‘Rust in Roy I’ verhuizen. ‘Rust in Roy I’ had 72 kamers, een keukenaccommodatie, een gemeenschappelijke eetzaal, een kapel en een souterrain bestemd voor activiteiten. Het gebouw deed dienst tot 1994. In juni van dat jaar konden de bewoners van Rust in Roy I in het nieuwe zorgcentrum hun intrek nemen.

Code: WS22bG4       Tekst: ©2021-10-16  Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Herdinkingsmonument, Stramproy
maart 302018

Herdinkingsmonument

In mei 1953 werd op de hoek van de Julianastraat met de Wilhelminastraat het herdenkingsmonument onthuld. Dit monument wordt de ‘Koningin van de Vrede’ genoemd. De kunstenaar Jules Rummens is de ontwerper van het keramische beeld. Het monument verwijst naar de oorlog in het vroegere Nederlands Oost-Indië. Het Nederlandse leger en de vrijheidsstrijders onder leiding van Soekarno voerden een onafhankelijkheidsoorlog. De strijd resulteerde in een zelfstandig Indonesië. Het monument herinnert tevens aan de gruwelen van de Tweede-Wereldoorlog en de bevrijding van Stramproy. De Stramproyenaar Jef Geelen nam het initiatief om het monument te plaatsen. Tegenwoordig worden tijdens de dodenherdenking ook alle burgers en militairen die waar ook ter wereld zijn omgekomen in oorlogssituaties of vredesmissies herdacht.

De stenen van de gemetselde voet waren oorspronkelijk bedoeld voor een kapelletje aan de Zevensprong op de Stramproyse Heide. In het offerblok van het Zevesprungkapelke werd destijds veel geld gedaan. Van dat geld wilde Adriaan Beeren (Bóbberte Jaan) een grote kapel laten bouwen. Jaan had de bakstenen hiervoor al gekocht. De nieuwbouw op de Zevensprong ging echter niet door. Het offergeld van het kapelletje en de gekochte stenen kwamen na overleg met pastoor Crasborn ten goede aan het herdenkingsmonument. Bij het Herdinkingsmonument werd een passende bestrating van keien, klinkers en stenen aangelegd. Het ontwerp was van Nico van Akkeren. De sierbestrating symboliseerde de tralies van een gevangenis en het open hek was het symbool van de vrijheid. Een gebroken balk stelde de ineenstorting van het Derde-Rijk voor.

In 2010 moest het monument wijken voor de aanleg van een rotonde. Het Herdinkingsmonument werd verplaatst naar een plantsoen in de Pr. Beatrixstaat. Het beeld van de ‘Koningin van de Vrede’ staat nu op een sokkel voor een nieuw gemetselde muur. Maria draagt in haar linkerhand een vredesduif. De kunstzinnige bestrating van de oude locatie, dat al een monument op zich was, is men jammer genoeg ‘vergeten mee over te huizen’. Jaarlijks worden op 4 mei tijdens de dodenherdenking bloemen bij dit monument gelegd.

Code: WS21bG4       Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Zouaven, Stramproy

Zouaven, Stramproy

Herinnering

maart 202018

Zouaven

In 1867 verlieten de twee Stramproyer Herman Metten en Theo Gielissen het dorp Stramproy om te gaan strijden voor de paus. Zouaven waren vrijwilligers die onder paus Pius IX de Kerkelijke Staat verdedigden tegen aanvallen van Victor Emanuel II, de koning van Sardinië, en diens bondgenoot Giuseppe Garibaldi. De Kerkelijke Staat bestreek vóór 1860 een groot deel van het huidige Italië. Van 1867 tot 1870 probeerden de zouaven de Kerkelijke Staat te beschermen. Maar in 1870 werden ze verslagen, waarna Rome toch werd ingenomen. De paus behield alleen het huidige zelfstandige staatje ‘Het Vaticaan’. De zouaven waren herkenbaar door hun opvallende uniformen.

De twee Stramproyenaren kwamen heelhuids uit de strijd, maar keerden niet terug in Stramproy. In hun nieuwe woonplaats werden ze geëerd, maar opvallend genoeg niet in hun geboortedorp. Honderdvijftig jaar na hun vertrek naar Rome is dit alsnog recht gezet. In november 2017 werd op de kerktorendeur van de Sint-Willibrorduskerk in Stramproy een zouaven-monument geplaatst dat door Els Maes-Verdonschot is ontworpen en gemaakt is door Guus Maes. De twee plaquettes, die het kunstwerk vormen, op de deur van de kerktoren van de Sint-Willibrorduskerk verbeelden de twee Stramproyer strijders. Links stelt Herman Metten (HM) voor en rechts van hem staat Theo Gielissen (TG).

Code: WS28bK4       Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Franciscaan, Biest

Franciscaan, Biest

Herinnering

maart 182018

Franciscaan

Nog geen tekst beschikbaar.

Code: WM02bP4

Tekst:

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Notre-Dame Banneux, Stramproy
maart 72018

Notre-Dame Banneux

In de voorgevel van het klooster in Stramproy stond in een nis een Mariabeeld: Maagd der Armen. Mère (overste) Césarienne (Louise Lebon) van het klooster had beloofd om een beeld van O.L. Vrouw Maagd der Armen tegen de gevel van het klooster te laten plaatsen. Het beeld werd geplaatst uit dankbaarheid voor de bijzondere bescherming van het dorp en het klooster tijdens de Tweede-Wereldoorlog. Op 8 december 1948 ging de wens van de moederoverste in vervulling. Pastoor Crasborn, geassisteerd door kapelaan Geusens, zegende het grote witte beeld van Onze Lieve Vrouw in. Sindsdien bad moederoverste Césarienne iedere dag een “Ave” bij het Mariabeeld. Toen zuster Odilia (Elisabeth Bol) ziek werd, baden de zusters vurig bij het beeld voor haar herstel. De jonge zuster stierf echter op 3 mei 1963, ze was pas 37 jaar oud.

Broeder Lambertus van het Sint-Benedictus klooster in Lemiers deed onderzoek naar de Maria-vereringen in Limburg. Volgens de broeder stond in Stramproy bij het voormalige klooster een Notre-Dame Banneux. Dit is het enige beeld in zijn soort dat in Limburg boven Sittard te zien is. Wel zijn er twee kleine gevelbeeldjes van OLV van Banneux bij particulieren. In Zuid-Limburg staan wel een paar Banneux-kapellen.

Met de sloop van het klooster in 2003 verdween ook de nis. Op de plaats van het klooster zijn aanleunwoningen gebouwd. In oktober 2005 werd in de noordgevel van de aanleunwoningen het beeld van de ‘Notre-Dame Banneux’ herplaatst.

Code: WS36bP2       Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Angelusklokje, Stramproy
februari 232018

Angelusklokje

De gemeente Stramproy schonk de zusters in Stramproy bij het 50-jarig bestaan van het klooster in 1953, een angelusklokje (gebedsklokje). Dit klokje hing aan de achterzijde van het klooster tegen de muur. Op het klokje staat het jaar 1951 waarin het is gegoten en de initialen ELA (Eijsbouts Lips Asten). Het klokje met klepel en hanger, kostte 150 gulden. Na de bouw van de appartementen (aanleunwoningen) in 2005, is het angelusklokje tegen een gevel van het woningenblok gehangen. Het angelusklokje is klein en heeft een hoge toon. Het klokje werd vroeger dagelijks geluid om 6 uur ‘s morgens, op het middaguur en om 6 uur ‘s avonds. Dat waren de tijden waarop de kloosterzusters werden opgeroepen om het Engel des Heren (Angelus) te bidden.

Code: WS37bP1       Tekst: ©2018-04-09   Foto: ??

Meer informatie»
Sint-Jozefbeeld, Stramproy
februari 232018

Sint-Jozefbeeld

Om de taal te leren gingen de zusters Césarienne (Louise Lebon) en Julia (Maria Bodin) in 1904 een keer per week te voet naar Weert om gratis Nederlands te leren bij de dames Vogels. Zuster Julia ging daarna studeren voor lerares in het lager onderwijs. Na haar studie kwam ze terug naar Stramproy om les te geven aan de lagere school. Zuster Césarienne nam de zorg voor de kleuters op zich en gaf naailessen aan de meisjes van de lagere school. Zuster Héloïse (Perrine Fretay), die vanaf de komst in Stramproy (1903) overste was, ging na de Eerste-Wereldoorlog terug naar haar geboorteland Frankrijk. Zuster Césarienne volgde haar op als overste. Vóór 1917 waren er voor de kinderen in Nederland uitsluitend openbare scholen en de jongens en meisjes zaten samen in de klas. De scholen voor het lager onderwijs werden gefinancierd door de staat. Na een grondwetswijziging werden het openbare en het bijzonder onderwijs op dezelfde manier bekostigd. De overheid, vaak de gemeente, bestuurde een openbaar school. Particulieren of een kerkelijke instantie vormden het bestuur van een bijzondere school. Het bijzonder onderwijs is gebaseerd op levensbeschouwelijke (godsdienstig), maatschappelijke of onderwijskundige grondslagen. Pastoor Geymans en de gemeenteraad ijverden voor een meisjesschool. Voor de bouw van de school werd naast het klooster grond gekocht van de families Moonen en Verstappen. Stals werd architect van de school die op 1 april 1922 werd geopend. De zusters verzorgden het onderwijs op de toen nog ‘openbare’ meisjesschool. Boven de ingang van de school zat een grote nis met daarin een beeld van Sint-Jozef, de patroonheilige van de school. Voor meester Stroux, hoofd van de gemengde school, was de afsplitsing van de meisjes zeer pijnlijk. Naast de meisjesschool werd in 1923 een ‘bewaarschool’ (kleuterschool) gebouwd. In 1929 werd de school voor meisjes een bijzondere school. De school bij het gemeentehuis werd de jongensschool. Na het vertrek van het Frans Stroux (*1864 – †1947), eind april 1933, hield de openbare jongensschool op te bestaan. De school werd toen ook een bijzondere school, de Sint-Willibrordus-school.

Het KJV-huis (Katholieke Jonge Vrouwen) werd in 1935 op voorspraak van pastoor Bloemen gebouwd. Het gebouw, dat in het verlengde van de kleuterschool kwam te staan, was bedoeld voor de meisjes die de school al hadden verlaten. De bouw werd gefinancierd door de parochie. In september 1948 werden enkele lokalen van het KJV-huis gebruikt ten behoeve van meisjes voor de 7de en 8ste klas, de zogenaamde huishoudschool. De school stond onder leiding van zuster Thérésia (Anna Janssen). Architect P.H. Weegels ontwierp in 1951 de nieuwe VGLO-school (VoortGezet LagerOnderwijs), die bestond uit 4 klassen. De naam van de ‘huishoudschool’ werd Lidwina-school. In 1956 gingen de kleuterschool (Maria-school) en de meisjesschool (Sint-Josef-school) naar een nieuw schoolgebouw op het terrein van het klooster. Twintig jaar later, in 1976, fuseerden alle lagere scholen in Stramproy onder een nieuwe bestuur de Stichting Katholiek Basisonderwijs Stramproy. Door de uitbreiding van Stramproy veranderde het onderwijslandschap. Er werden onder één bestuur drie nieuwe basisscholen gebouwd: Sint-Servaas (1969), Sint-Jan (1980) en Sint-Willibrordus (1976?). Na de bouw van de nieuwe Willibrordusschool, op de plek van de jongensschool (Sint-Willibrordus-school), werd de meisjesschool (Sint-Jozef-school) niet meer gebruikt. In de voormalige meisjesschool kwam in 1981 de stichting SCAS (Sociale Culturele Accommodatie). Het SCAS-gebouw werd een verenigingsgebouw. Op 26 november 1993 ging het SCAS-gebouw grotendeels in vlammen op. Het Sint-Jozefbeeld kon, mede dankzij Jac Wagemans uit de vuurzee worden gered. Het beeld belandde na de brand in de gemeenteloods en na omzwervingen was het beeld in 2002 bij Bèr Aendekerk. De restanten van het SCAS-gebouw werden gesloopt om in 2001 plaats te maken voor Kloeësterhoôf; een complex met aanleunwoningen. De bewoners van de Kloeësterhoôf waren blij met het beeld van Sint-Jozef. Het beeld werd door een van de vijf overgebleven zusters in Stramproy gerestaureerd. Sint-Jozef kreeg een plaats in Kloeësterhoôf. Zuster Amanda (moederoverste) onthulde het beeld op 14 augustus 2003. Zij was een van de laatste leraressen aan de voormalige Sint-Jozefschool (meisjesschool).

Het Sint-Jozefbeeld werd in 2006 aangeboden aan de stichting Heyerkapel. De stichting wilde dat voor het beeld een nis in een gevel van Kloeësterhoôf werd gemaakt. De vereniging van huiseigenaren zag het initiatief van de stichting echter niet zitten: “te veel heiligen bij elkaar zien de bewoners niet zitten.” Aan de uitspraak van de voorzitter Jac Wagemans werd getwijfeld, omdat in Kloeësterhoôf toen nog vijf kloosterzusters (Amanda, Dorothea, Huberta, Andrea en Francisca) woonden. De stichting Heyerkapel wees vervolgens het aanbod af, omdat het Sint-Josefbeeld in hun ogen in een openbare omgeving moest staan. Het grote beeld van Sint-Jozef staat nu in de niet vrij toegankelijke hal van Kloeësterhoôf onder een trap.

Code: WS35bP2       Tekst: ©2018-04-22   Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Heilig-Hertbieëldj, Stramproy
februari 152018

Heilig-Hertbieëldj

De Franse zusters, zoals de nonnen in Stramproy genoemd werden, hadden een klooster aan de Frans-Strouxstraat. De officiële naam van de congregatie was: “Congrégation des Soeurs adoratrices et victines de la justice de Dieu”. Vertaald in het Nederlands: “Zusters van de aanbidding der gerechtigheid Gods”. De congregatie liet in 1903 het klooster in Stramproy bouwen. De kloosterlingen zetten zich bijna een eeuw lang in voor het onderwijs, de wijkverpleging en de ouderenzorg. Bovendien verzorgden zij cursussen en voorlichting op het gebied van gezondheid en verzorging. Ook waren de zusters vanaf hun komst in Stramproy, betrokken bij het jeugdwerk voor vrouwen; de Katholieke Jonge Vrouwen. In 2004 werd het klooster aan de Frans-Strouxstraat gesloopt om plaats te maken voor seniorenwoningen.

In de tuin van het voormalige klooster, stond een groot Heilig-Hertbieëldj (Heilig-Hartbeeld). Het beeld uit 1920 is oorspronkelijk afkomstig uit het moederklooster van de congregatie in Baarlo. Na een opknapbeurt is het beeld in 2006 in de tuin bij het verzorgingshuis Rust in Roy geplaatst. Deze omheinde tuin aan de Oude-Trambaan hoort bij het verzorgingshuis. Het Heilig-Hartbeeld staat op een hardstenen sokkel, afkomstig uit de oude parochiekerk van Stramproy. De laatste drie nog overgebleven zusters vertrokken in 2006 naar Geulle.

Code: WS24bP2       Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Heilig-Hartbeeld, Centrum
februari 92018

Heilig-Hartbeeld

Nog geen tekst beschikbaar.

Code: WM10bG2

Tekst:

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Mozaïek-Paterskerk, Biest
februari 32018

Mozaïek-Paterskerk

Nog geen tekst beschikbaar.

Code: WM19bP2

Tekst:

Foto: SHK (2018)

Meer informatie»

Reliëfs Cor van Geleuken

Via de priesters Jac Maes en Pierre Moors had kunstenaar Cor van Geleuken zeer goede contacten met het Bisschoppelijk College in Weert. Jac Maes, afkomstig uit Stramproy, was er perfect. En Moors, een dorpsgenoot van Cor, was directeur van het college. Moors werd later bisschop van Roermond. Cor maakte voor het college muurschilderingen, reliëfs, beelden, decors en tekeningen. Zo maakte Van Geleuken bij gelegenheid van het 300 jarig bestaan van het Bisschoppelijk College in 1948 een achttal betonnen reliëfs om de interne studiezaal van het college te versieren. De meeste reliëfs beeldden een religieuze figuur uit. Zes reliëfs kwamen in 2010 in het bezit van de stichting Heyerkapel in Stramproy. Het reliëf, dat ‘muziek’ uitbeeld, hangt tegen een gevel van een woning in Weert. Wat het ontbrekende reliëf voorstelt of voorstelde is niet bekend.

In 2018 kregen de zes reliëfs een nieuwe plek tegen een muur in de binnentuin van Kwartierstate in Stramproy. De ‘Cor van Geleuken reliëfs’ stellen voor: Heilige-Maria met kind, Sint-Hubertus, Sint-Christoffel met kind, Sint-Martinus, Maria Zetel der Wijsheid en Sint-Josef met kind.

Code: WS30bS2       Tekst: ©2018-04-01   Foto: ??

Meer informatie»
Hemelvaart, Stramproy

Hemelvaart, Stramproy

Devotiebeeld

januari 202018

Hemelvaart

Op de gedeeltelijk opengewerkte muur rondom het kerkhofpleintje op de begraafplaats van Stramproy, staat een imposant beeld van Jezus Christus. Het moderne beeld noemt met Hemelvaart en is een kunstwerk van de bekende Roermondse beeldende kunstenaar Piet Schoenmakers *1919-†2009. De rekening voor de in 1978 gemaakte metershoge creatie, is betaald door de Stramproyer huisarts Wuisman senior.

Code: WS23bK2       Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Grensmonument, Boshoven
januari 182018

Grensmonument

Op de grens van Weert met Budel (Cranendonck) staat het Grensmonument. Het monument wordt ook wel Geuzenmonument genoemd. Het gedenkteken is in 1952 geplaatst na de realisatie van de verharding van de Geuzendijk. Op de ‘grenspaal’ zitten reliëfs. Het monument is ontworpen en gemaakt door de Roermondse kunstenaar Joep Thissen (* 1919 – †2010). De grote vierkante zuil langs de openbare weg bestaat uit vier delen. Boven en onder een platte en daartussen twee hoge stenen. Op de zijkanten van de zuil staan rijkelijk gebeeldhouwde reliëfs. De afbeeldingen verwijzen naar de plaatselijke historie. De  taferelen zijn: Voorzijde: de wapens van de provincies Limburg en Noord-Brabant; protestanten (Geuzen) uit Weert op weg naar de protestantse kerk in Budel; katholieke geestelijken uit Weert die, bij de komst van de Fransen in 1795, naar Budel vluchten; Geuzendijk 1952.

Rechts: De wapens van Nederland en België; Teuten uit de Kempen, die hun handel of diensten in het oosten gaan aanbieden; Lakenhandelaren uit Weert die via de Kempen op weg zijn naar Antwerpen.

Achterzijde:  De familiewapens van Van Horne en van Cranendonck; Een prehistorische jacht met pijl en boog en urnenmaker; Romeinse soldaten die in onze streken bivakkeerden.

Links: De gemeentewapens van Weert en Budel; De strijd tussen de schutterijen van Weert en Budel; De strijd tussen de schutterijen van Weert en Budel.

In 1977 werd langs beide kanten van de Geuzendijk een fietspad aangelegd. Na de restauratie van het Grensmonument werd op 5 juli 1986 een replica teruggeplaatst. Het originele monument staat nu te pronken in de verkeersruimte van winkelcentrum De Muntpassage in Weert. Het Grensmonument op de grens met Budel en de Grenskerk in het Weerterbos op de grens met Maarheeze representeren alle twee de geschiedeins van Weert.

Code: WN01bG4       Tekst: ©2018-04-03   Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Scheepje des Levens, Stramproy
januari 152018

Scheepje des Levens

Halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw werd een cité (wijk) van 40 bejaardenwoningen gebouwd op een perceel tussen de Dr. Schaepmanstraat en de Horsterwerg. Toen de woningen in de Reinenstraat en Hensestraat klaar waren, ontstond het idee om op het pleintje midden in het hofje een kunstwerk op een sokkel te plaatsen, het ‘Scheepje des Levens’. Het werd een ludiek vormgegeven bootje waarin drie ouderen en een kind onderweg zijn op de ‘levenszee’. Met dit beeld dat van chamotte is gemaakt, wilde de kunstenaar F. M. Timmermans uit Houthem-Sint-Gerlach de integratie tussen de generaties uitdrukken. Het kunstwerk werd op zaterdag 25 juni 1966 onthuld door mr. H.J.M. Defesche, burgemeester in Stramproy van 1964 tot 1969 en mevrouw Van Boeren als oudste inwoner van het hofje. De realisatie van het ‘levensbootje’ werd bekostigd door Vissers Wegenbouw.

Na 40 jaar dienst te hebben gedaan, gingen de seniorenwoningen in 2005 tegen de vlakte om plaats te maken voor nieuwe woningen en appartementen voor senioren. Het monumentje Scheepje des Levens werd in 2007 weer op het pleintje aan de nieuwe Reinenstraat geplaatst.

Code: WS34bP4       Tekst: ©2018-04-18               Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Sint-Raphaël, Centrum
januari 92018

Sint-Raphaël

Nog geen tekst beschikbaar.

Code: WM11bP4

Tekst:

Foto: SHK (2011)

 

Meer informatie»
Heilige-Maria met kind, Centrum
januari 32018

Heilige-Maria met kind

Nog geen tekst beschikbaar.

Code: WM20bG2

Tekst:

Foto: SHK (2001)

Meer informatie»
Sint-Joseph met kind, Centrum 
december 252017

Sint-Joseph met kind

Nog geen tekst beschikbaar.

Code: WM21bG2

Tekst:

Foto: SHK (2001)

Meer informatie»
Alle object types Alle locaties Elke beoordeling

Gevonden Objecten

  • Sint-Raphaelbeeld, Centrum

    Sint-Raphaelbeeld, Centrum

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Franse-Zusters, Stramproy

    Franse-Zusters, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Herdinkingsmonument, Stramproy

    Herdinkingsmonument, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Zouaven, Stramproy

    Zouaven, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Franciscaan, Biest

    Franciscaan, Biest

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Notre-Dame Banneux, Stramproy

    Notre-Dame Banneux, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Angelusklokje, Stramproy

    Angelusklokje, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Sint-Jozefbeeld, Stramproy

    Sint-Jozefbeeld, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Heilig-Hertbieëldj, Stramproy

    Heilig-Hertbieëldj, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Heilig-Hartbeeld, Centrum

    Heilig-Hartbeeld, Centrum

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Mozaïek-Paterskerk, Biest

    Mozaïek-Paterskerk, Biest

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Reliëfs Cor van Geleuken, Stramproy

    Reliëfs Cor van Geleuken, Stramproy

    (heiligen)beelden, eigendom SHK

    Lees verder
  • Hemelvaart, Stramproy

    Hemelvaart, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Grensmonument, Boshoven

    Grensmonument, Boshoven

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Scheepje des Levens, Stramproy

    Scheepje des Levens, Stramproy

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Sint-Raphaël, Centrum

    Sint-Raphaël, Centrum

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Heilige-Maria met kind, Centrum

    Heilige-Maria met kind, Centrum

    (heiligen)beelden

    Lees verder
  • Sint-Joseph met kind, Centrum 

    Sint-Joseph met kind, Centrum 

    (heiligen)beelden

    Lees verder