Navigatie menu
Ittervoorterweg, Swartbroek
april 72018

Jean-Paul 

Verkeersslachtoffer, automobilist Jean-Paul (27 jaar) uit Ell.

Ongeval vond plaats in februari 2001 op de Ittervoorterweg Weert (Swartbroek).

Code: WZ59m

Versie: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Pruûskruûs, Altweerterheide
april 52018

Pruûskruûs

Het Pruûskruûs langs de Stramproyergrensweg in Weert is ongeveer in 1914 geplaatst door Jacobus Vermeulen (Pruûs Jacob). Jacob woonde samen met zijn vrouw Anna Catharina Reemers in boerderij ‘De Pruûs’, vlakbij waar het kruis nu staat. Het leven van het echtpaar ging niet over rozen. Ze werden geconfronteerd met tegenslagen. Na de geboorte van twee gezonde kinderen (Maria Catharina Elisabeth en Peter Wilhelmus Henricus), werden er tien kinderen op rij geboren die allemaal jong stierven. Het stel besloot, in een poging verder onheil af te wenden, om bij de doorgaande weg vlak bij hun huis een kruis te plaatsen. Zij hoopten dat door het plaatsen van het kruis hun gebed voor nog één gezond kind, zou worden verhoord. Een jaar later werd hun zoon Theo geboren. Theo bereikte een respectabele leeftijd. Jacob Vermeulen woonde met zijn gezin op de gemeentegrens van Stramproy met Weert. Net als veel boeren in buurtschap De Hei in Stramproy, was hij lid van het melkfabriekje Sint-Benedictus in De Hei. Om de productiekosten van de melkverwerking te verlagen, fuseerde in 1906 Sint-Benedictus met Sint-Antonius Abt in het dorp van Stramproy. De eerste ‘melkfusie’ in Zuid-Nederland was een feit. Na de fusie werd het ophalen van de melk van de boeren uit De Hei door de fabriek in het dorp Stramproy geregeld. Jacob Vermeulen vervoerde de melk uit De Hei met paard en kar naar de fabriek in het dorp. Jacob was de eerste ‘melkrijder’. Jacobus Vermeulen viel in 1927 in de buurt van de boerderij ‘De Luysen’, niet ver over de Belgische grens bij de boerderij Grave, van zijn wagen geladen met hooi. Enkele dagen later overleed Jacobus aan zijn verwondingen.

In 1986 nam de buurtvereniging Daalbroek in Altweerterheide het initiatief om het verdwenen Pruûskruûs onder de drie linden te herplaatsen. Pastoor Noordermeer van Altweerterheide zegende het herdenkingsteken op 8 mei 1986 in.

Code: WZ01uS1       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Meijekruûs, Tungelroy
april 32018

Meijekruûs

In het boek ‘Tösse Wel en Pelmershey’ van Silv Joosten staat, dat het Meijekruûs op Tuurke (Thörke) in Tungelroy in de tweede helft van 19de eeuw is geplaatst. Het kruis werd geplaatst langs de doorgaande weg van Weert naar Stramproy, bij boerderij Meije. Het kruis was van hout. In de jaren twintig van de 20ste eeuw werd het kruis vervangen door een gietijzeren kruis. Het kruis stond op een trapsgewijs gemetselde voet. De foto in het boek is van vóór 1910, want de ‘Tramhalt’ op Tuurke bestond er toen nog niet. De tram reed van 1910 tot 1934 over het traject tussen Weert en Maaseik. De stoomtram had de bijnaam: ‘De Lieeëgluiper’ omdat de tram niet populair bij de reiziger was. De foto toont de verweerde voet van het kruis die toen al tientallen jaren in de buitenlucht had gestaan. De voet van het kruis was gemetseld met stenen. Het materiaal voor de stenen kwam eind 20ste eeuw van de Steinakker in Stramproy. Dezelfde soort stenen werden ook gebruikt om het melkfabriekje in het dorp Stramproy (nu schuurtje bij café De Bar), de Breyvinkapel en een gedeelte van het melkfabriekje in De Hei in Stramproy te bouwen.

In het boek ‘Gietijzeren wegkruisen in Limburg’ van pater Godfried Egelie, wordt het Meijekruûs al genoemd. Een zelfde kruis staat op de oude begraafplaats in Roermond. Het kruis in Roermond is ongeveer in 1886 gemaakt bij ‘De metaalpletterij en ijzergieterij L.I. Enthoven  & Co’ in Den Haag. Het is aannemelijker dat het gietijzeren Meijekruûs er dus al vanaf het begin staat. Vroeger zat op het kruis een offerblok met daaronder een bord met de tekst:

‘Hier offert men ter ere van de H. Barbara, patrones in het uur des doods’.

Het offergeld werd besteed aan de nieuwe parochiekerk van Tungelroy. Tegenwoordig staat het grote gietijzeren kruis op een gebogen muurtje, de offerblok en het tekstbordje zijn er helaas niet meer.

Code: WZ13uP4       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Sint-Servatiuskapel, Swartbroek
april 22018

Sint-Servatiuskapel

De Sint-Servatiuskapel langs de Kapelestraat (nu de Ittervoorterweg) is daar gebouwd, om tijdens de jaarlijkse processie daar een rustaltaar te kunnen maken. De bejaarde Jozef Caris vroeg samen met buurtbewoners een bouwvergunning voor de kapel aan. In het oosten van het dorp gebeurde dat gelijktijdig voor de bouw van de Drie-Gezusterskapel. De Sint-Servatiuskapel werd in 1874 gebouwd op een perceeltje dat eigendom was van Costerius de Boshoven. Costerius de Boshoven, was een nazaat van Arnold Costerius de Boshoven, die schout in Weert was.

De Heilige-Servatius is de derde van de vier ijsheiligen (Mamertus, Pancratius, Servatius van Maastricht en Bonifatius van Tatsus). Vroeger waren de ijsheiligen in het voorjaar, de allerlaatste dagen waarop nog nachtvorst mogelijk was. In deze eeuw is echter al vaker voorgekomen dat er later in het voorjaar toch nog ’s nachts vriest. De patroondag van Servatius is op 13 mei. De Heilige werd aangeroepen tegen moeraskoorts en malaria die in de regio door de vele vennen vaak voorkwamen.

Code: WZ22kG2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Hennekenskruûs, Tungelroy
april 22018

Hennekenskruûs

In het oosten van Tungelroy ligt de Pelmersheide (Pelmers Heij) met het Hennekensveld en het Ingelsveld. De velden zijn vernoemd naar de gelijknamige boerderijen Hennekens en Ingels. Al vanaf de Franse tijd horen de twee boerderij bij elkaar. Aanvankelijk waren Peter Gubbels op Hennekens en zijn zus Catharina Hoeken-Gubbels op Ingels de eigenaren van de boerderijen. Meer dan 100 jaren later waren het de nazaten van Peter Gubbels, Toeën van Geleuken op Ingels en zijn jongere broer Prejân op Hennekens. Peter Joannes van Geleuken, bewoner van Hennekens en de vader van de broers Toeën en Prejân, liet omstreeks 1905 het Hennekenskruûs plaatsen op de splitsing van de Pelmersheideweg en de Hulstweg.

Na het overlijden van zijn ouders nam Toeën, die op Ingels ging wonen, het beheer van het kruis over. Het gevolg hiervan was dat de buurtbewoners het kruis het Ingelskruûs gingen noemen. Het kruis is in de jaren zestig van de vorige eeuw vervangen. Op dezelfde plek kwam een nieuw kruis met daarop een nieuw kruisbeeld. Het oude corpus werd door kunstenaar Cor van Geleuken, zoon van Toeën, gerestaureerd. Het kruisbeeld kreeg daarna een warme plaats tegen de schouw van de woonkamer (goojkamer) in boerderij Ingels. Toen in 2007 boerderij Ingels verkocht zou worden, werd het beeld aan de stichting Heyerkapel in Stramproy geschonken. De Heer had toen veel last van zijn luchtwegen, hij was geelbruin van kleur door de nicotine van sigaretten.

Code: WZ18uG1      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Bocholterweg, Altweerterheide
april 12018

Andy

Verkeersslachtoffer, inzittende auto Andy (16 jaar) uit Neeroeteren.

Ongeval vond plaats in februari 2001 op de Bocholterweg in Weert (Altweerterheide).

Code: WZ56m

Versie: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Bocholterweg, Altweerterheide
maart 252018

Elza

Verkeersslachtoffer, autobestuurster Elza (43 jaar) uit Bocholt.

Ongeval vond plaats in mei 2005 op de Bocholterweg in Weert (Altweerterheide).

Code: WZ58m

Versie: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Drie-Gezusterskapel, Swartbroek
maart 242018

Drie-Gezusterskapel

In 1875 werd met goedkeuring van de gemeente Weert aan de Coolenstraat een klein Drie-Gezusterskapel gebouwd. De aanleiding om de kapel te bouwen was het: “bijzonderlijk met dit doel om er dan Sacramenteelen Zegen te geven bij plegtigen omgang met het Allerheiligste Sacrament in processie”. De initiatiefnemers om de kapel te bouwen waren, de kerkmeester Godefridus van Geleuken en zijn broer Mathias met diens echtgenote Wilhelmina Kiggen. Zij werden ondersteund door hun vader, de weduwnaar Jan van Geleuken. Vader Jan en zoon Godefidus woonden bij dochter Anna Maria van Geleuken. Zij was getrouwd met Leonardus Hubertus Jacobs. De familie woonde op de boerderij Coolenhof. Godefridus bleef vrijgezel. Toen hij ernstig ziek was, beloofde hij om een kapel te laten bouwen. Jan van Geleuken was een zoon van Herman van Geleuken en Anna Maria Keulen uit Ell, maar niet van Renier van Geleuken van ‘Ruttenhof’ in Swartbroek zoals wordt aangenomen.

In het kapelletje werden, met goedvinden van pastoor-deken F. Boermans, de beelden gezet van de drie Heilige-Maagden: Bertilia, Eutropia en Genoveva. Deze Heilige Drie-Gezusters werden aangeroepen tegen alle mogelijke ziekten en menselijke kwalen. De gebeden bij de Heilige-Maagden waren “overal goed voor”. De meeste bedevaarders kwamen uit België, maar ook veel uit Duitsland. Vóór de Eerste-Wereldoorlog werd de kapel massaal bezocht. De verering ging door tot de Tweede-Wereldoorlog. Uit dankbaarheid voor de genezingen, werden ex voto’s aan de kapel geschonken, die niet meer in de kapel worden bewaard. Later werd op 13 juni, gelijk met de feestdag van de Drie-Gezusters, de ‘kleine kermis’ gehouden. Anna Maria Jacobs-Van Geleuken verzorgde de kapel. Na haar dood zorgde een van haar kinderen voor het heilige huisje. De opbrengst uit de offerblok was aanzienlijk. Na aftrek van de onderhoudskosten, was de rest van het geld bestemd voor de kerk en voor de armen in het dorp. De kapel was door haar populariteit snel te klein en daarom werd de kapel in 1882 groter gemaakt. De pelgrims kochten vanaf 1883 in de kapel massaal het devotieboekje: ‘Levensschets de H.H. Maagden Bertilia, Eutropia en Genoveva geëerd onder den naam van De Drie Gezusters in de Nieuwe Kapel te Swartbroek (bij Weert)’. Het boekje met het levensverhaal van de Gezusters en een aantal litanieën telde 24 pagina’s.

Code: WZ25kK2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Sint-Teuniskapel, Kazernelaan

Sint-Teuniskapel, Kazernelaan

Kapel met een lange geschiedenis

maart 182018

Sint-Teuniskapel

In de Altweerterkapelstraat tussen het groen, met aan de ene kant het bungalowpark en aan de andere kant een sportterrein, ligt de Sint-Theuniskapel. Het is een kapel met een rijke geschiedenis die verder gaat dan 1723. In dat jaar wordt de kapel herbouwd. De kapel is daarna gerestaureerd in 1826, 1926 en 1978.

Boven de ingang staat: Anno 1723 is gebrocken de alde capel en oock wederom opgebodt deze nue capel tereeren van den heyligen S. Antonius patron voor sicten van menschen en beesten. Mathis van de Berg Vaes Keulen capelmeesters van dien tidt. H. Antonius bidt voor ons.

Vroeger werden in de kapel op 17 januari de hoogmis opgedragen ter intentie van het vee. Na de mis werden varkenskoppen en graan, dat de boeren hadden meegebracht, bij opbod verkocht. De opbrengst ging naar de armen en het geld was ook bestemd voor het onderhoud van de kapel. Voordat Keent een aparte parochie werd, hoorde de kapel bij de Sint-Martinus parochie in Weert. In de Tweede-Wereld oorlog deed de kapel dienst als school voor de kinderen uit de buurt, omdat in de schoolgebouwen militairen waren gelegerd. De waardevolle inventaris verhuisde toen naar de parochiekerk in Keent. Na de oorlog is de Sint-Theuniskapel niet meer voor religieuze doelen gebruikt.

De kapel is ook bekend onder de namen: Sint-Antoniuskapel en Verrekeskapel (Varkenskapel). Pastoor Van Lierop van Altweerterheide blies het verkopen van varkenskoppen met Sint-Theunis weer nieuw leven in. De opbrengst kon hij besteden aan zijn kerk in Altweerterheide. Sinds 1998 organiseert de gemeenschap van Altweerterheide de ‘Landdag’ om geld voor de kerk van Altweerterheide in te zamelen.

Code: WZ09kG2       Tekst: ©2018-04-01   Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Lichtenbergkapel, Kazernelaan
maart 182018

Lichtenbergkapel

Het complex De Lichtenberg, dat landelijke veel aandacht kreeg, werd in de jaren vijftig van de vorige eeuw gebouwd in opdracht van het Bisschoppelijk College in Weert. Het omvangrijke project werd door de Weerter architect Pierre Weegels (*1904-†1966) ontworpen. Bij de bouw heeft de architect gebruik gemaakt van de diensten van de kunstenaars Cor van Geleuken (*1920-†1986) en Harrie Martens (*1928-†2010). De Lichtenberg was bestemd voor onderwijs, sport, cultuur en geloof. Het complex bestond uit een: boogbrug, entree, tennisbanen, zwembad, kapel, openluchttheater en sanitair-gebouw. Weegels liet zich bij het ontwerp van de kapel inspireren door de Notre-Dame-du-Haut in Ronchamp van de Zwitsers-Franse architect Le Corbusier. Pierre Weegels en Van Geleuken waren vóór de bouw op studiereis naar Frankrijk geweest. Van Geleuken beheerste de Franse taal uitstekend en daar maakte Weegels dankbaar gebruik van. De Lichtenbergkapel werd gewijd aan de Heilige Maria. De kapel is gebouwd in 1958.

In de kapel staat een piëta van Cor van Geleuken. De piëta, die in het museum van Weerter was opgeborgen, verdient na de restauratie van de kapel in 2014 weer een plek in de kapel. Van Geleuken is ook de ontwerper van de kunstzinnige toegangsdeur en het betoverde ‘torentje’ waarin ronde ‘ruitjes’ zijn verwerkt. De voorkant van de kapel bestaat uit één groot betonnen raster. In de helft van het raster zit glas-in-lood en in de andere helft van het raster is voorzien van mozaïeken van tegels. Harrie Martens maakte de ontwerpen van de mozaïeken. Martens was kunstenaar en docent aan het College. De ramen werden in 1973 volledig vernield. Bij de restauratie van de kapel zijn de glas-in-lood ramen hersteld op basis van een verschoten foto en achtergebleven glasscherven uit het raster. De lichtinval in de kapel is door het gekleurde glas betoverend. In het archief van Harrie Martens is geen enkele schets of foto, van de ramen gevonden. De vraag is: heeft Martens de ramen wel gemaakt? Gezien de stijl, het kleurgebruik, de grote affiniteit met glas-in-lood en de prominente rol bij het ontwerp van de kapel, is het aannemelijk dat de ramen waren gemaakt door Van Geleuken.

Code: WZ10kG2      Tekst: ©2018-07-07   Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Breijbaan, Swartbroek

Breijbaan, Swartbroek

automobilist

maart 82018

Harold

Verkeersslachtoffer, automobilist Harold (24 jaar) uit Ell.

Ongeval vond plaats in november 2001 op de Breijbaan Weert (Swartbroek).

Code: WZ60m

Versie: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Deyelkruûs, Altweerterheide
maart 52018

Deyelkruûs

Altweerterheide (Aovert) is een relatief jong dorpje. Het grootste gedeelte van het dorp is ontstaan na ontginningen. Jan Henderiks (Bolle Jan) begon omstreeks 1910, als eerste met de ontginning van ‘Karelke’. Geleidelijk volgden er meer ontginningen. Na jaren lobbyen door de bewoners, werd Altweerterheide in oktober 1934 een eigen zelfstandig rectoraat, los van Keent. Pastoor M. van Lierop, pastoor van 1949 tot 1962, zette zich in om wegkruisen in het dorp te krijgen. Hij nam in de jaren vijftig van de vorige eeuw het initiatief om vier nieuwe kruisen te plaatsen, in elke windrichtingen eentje. De werkzaamheden werden door buurtbewoners gedaan. De namen van de vier kruisen zijn: Deyelkruûs, Krieënkruûs, Heigeurtekruûs en het Helenahoevekruûs.

Het Deyelkruûs staat bij de kruising van de Heltenbosdijk met de Wijffelterbroekdijk in het zuiden van de Heilig-Hart van Jezus parochie. Het kruis ontleent zijn naam aan de buurt Daalhoek (Daalhook). Het kruis werd geplaats in 1952.

Code: WZ02uP2       Versie: ©2018-04-01                 Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Kerkhofkruûs, Altweerterheide
maart 42018

Kerkhofkruûs

De kerk van de Heilig-Hart van Jezus parochie in Altweerterheide werd in 1937 ingewijd door bisschop Lemmens. De kerk is een ontwerp van de beroemde architecten Pierre en Joseph Cuypers uit Roermond. Het bouwperceel werd geschonken door Jan Henderiks (Bolle Jan). Achter de kerk ligt de begraafplaats. Op een gebogen muurtje op de begraafplaats staat het Kerkhofkruûs. Het is een gietijzeren kruis. Bij het kruis kunnen de mensen afscheid nemen van een overledene. Waar het kruis vandaan komt, is niet bekend. Volgens het boek ‘Gietijzeren kruisen in Limburg van pater dr. Godfried Egelie is het een gietijzeren kruis van het type: IIAb4.1. In Zuid-Limburg staan nog een paar kruisen van het dezelfde type. Deze kruisen zijn tussen de 100 en 135 jaar geleden gemaakt.

Code: WZ07uK4      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Hoôtekruûs, Altweerterheide
maart 42018

Hoôtekruûs

Bij de Schuttershoeve op de splitsing van de Heerenvenweg met de Grotesteeg staat het Hoôtekruûs. Vroeger stond het kruis langs de Grotesteeg “in de wildernis” nabij Hoôte. Het kruis was toen het daar stond tamelijk onbekend, omdat over de Grotesteeg nauwelijks verkeer kwam. Het kruis werd in de zestiger jaren van de vorige eeuw geplaats door Paul van de Venne. De industrieel Van de Venne was eigenaar van de meelfabriek in Weert. Het kruis had dienst gedaan als herdenkingskruis op het graf van zijn vader, Jean van de Venne. Jean was in 1906 de oprichter van de Meelfabriek Van de Venne later Meelfabriek Weert. Het grafkruis uit 1959 werd in 1969, na het overleiden van Paul zijn moeder, overbodig toen boven het graf een tombe kwam. Het kruisbeeld van gebakken klei werd vernield waarna er lange tijd geen corpus meer op het kruis hing. In 1994 is het kruis vernieuwd en verplaatst naar de splitsing Heerenvenweg-Grotesteeg. De tekst op het huidige kruis luidt: “Heer bescherm ons.”

Code: WZ06uP2       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Kiggekruûs, Tungelroy

Kiggekruûs, Tungelroy

Devotiekruis

maart 32018

Kiggekruûs

Het kruis langs de Kemperveldweg in Tungelroy is waarschijnlijk het jongste kruis in de gemeente Weert. Initiatiefnemer Paul Kiggen vond dat er ook in zijn buurt de Klakstaart (Klakstert) een kruis moest komen. Hij plaatste daarom in 1983 bij zijn huis aan de Peelheideweg het Kiggekruûs. Ten gevolge van de ruilverkaveling, eind jaren negentig van de vorige eeuw, werd de Peelheideweg echter een doodlopende straat, met als gevolg dat niemand meer langs het kruis kwam. Het Kiggekruûs kreeg in 2002 een nieuwe plek langs de Kemperveldweg voor het bouwbedrijf van Paul. Vanaf die tijd is het kruis door voorbijganger wel te zien.

Code: WZ19uP2       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»

Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand kapel

De Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand kapel staat bij de splitsing van de Tungeler Dorpsstraat met de Truppertstraat. De kapel is door buurtbewoners in 1902 gebouwd en later door hen nog een paar keer gerestaureerd. Het driehoekige perceeltje waarop de kapel staat, was voor de bouw een moestuin. Jean Ament, hoofd van de school, stond de grond ten behoeve van de bouw af. Ament werd later een gewaardeerd man in het zuivelwezen. En hij werd lid van de Tweede-Kamer.

De icoon achter tegen het ‘koor’ in de kapel is de Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand. Het Mariabeeldje in de kapel werd geschonken door pater Jacobus Hubertus Rutten (Meije Koeëb) Hij is geboren in boerderij Meije op Tuurke. Pater Rutten was vanaf september 1904 tot zijn dood in 1922 in het klooster van de Minderbroeders Franciscanen in Turnhout (B). Ooit stond in de kapel ook een piëta, maar die is verplaatst naar de Sint-Barbarakerk in Tungelroy. Theike Seevens fleurde de binnenmuren van de kapel op met muurschilderingen. Op het hemelsblauwe plafond schilderde hij goudkleurige sterretjes.

Na de sloop van de Sint-Barbarakapel omstreeks 1792 kreeg Tungelroy na ruim honderd jaar weer een kapel: de Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand kapel.

Code: WZ15kK2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Hansekruûs, Tungelroy

Hansekruûs, Tungelroy

dankbaarheid

maart 32018

Hansekruûs

Het gebied tussen het dorp Tungelroy en de Tungelroyse Beek is door de eeuwen heen veranderd. Aan de beek lag de Vloetmolen (Vlootmeule). De molen is in 1887 afgebroken. In de winter werd het water door de molenaar gestuwd en stond ‘De Vloot’ helemaal onder water. De wateroverlast leverde veel ergernis op bij de boeren in de omgeving. In 1956 werd de Tungelroyse Beek “genormaliseerd” (gekanaliseerd). Engelbertus Gerris (Hanse Ingel), die niet ver van de Tungelroyse Beek woonde, vertelde dat er altijd een bruggetje heeft gelegen waar later bij het weer laten meanderen van de beek, de Romeinse brug is gevonden. Ingel had veel invloed in het dorp. Hij was 23 jaar bestuurslid van de melkfabriek. Helena Lambers, de vrouw van Ingel, werd in 1906 ernstig ziek. Zij was getroffen door een dubbele ‘fleurus’ (longontsteking). Om genezing af te smeken, plaatste Ingel langs het zandpad achter zijn boerderij ‘Hanse’ een veldkruis, het Hansekruûs. Of de smeekbede heeft geholpen is niet bekend. Helena stierf 3 jaar later, Zij was pas 39 jaar.

In 2010 werd de stichting Heyerkapel eigenaar van het kruis, dat onder een meters hoge beukenhaag staat. Reeds lang voor de herplaatsing stond er op dezelfde plek al een kruis: het Staoperkruûs. Het Staoperkruûs zou er al sinds 1804 op de kruising van zandwegen hebben gestaan. De naam van het kruis verwijst naar boerderij Staopers, die nabij de Vloetmolen staat. De molen en Staopers hoorden van oudsher bij Stramproy.

Code: WZ14uS1       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Vangeleukenkruûs, Swartbroek
maart 22018

Vangeleukenkruûs

Het Vangeleukenkruûs stond in Swartbroek langs de doorgaande weg van Weert naar Hunsel tegenover de lagere school. Het kruis werd omstreeks 1901 geplaatst in opdracht van Mathias van Geleuken (*1836 – †1903), de broer van kerkmeester Godefridus van Geleuken. Nadat de nieuwe parochiekerk in Swartbroek was voltooid, werd het kruis in 1928 op het kerkhof gezet. De dorpssmid Petrus Derckx maakte het smeedijzeren kustwerk met daarop een offerblok. Tegenwoordig wordt er bij een begrafenis, bij het kruis afscheid van de overledene genomen. Mathias trouwde in 1863 met Wilhelmina Kiggen (*1841 – †1902). Het echtpaar, dat op Coolenhof woonde, had geen kinderen.

Code: WZ23uK4      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Maaseikerweg, Tungelroy
maart 12018

Jennifer

Verkeersslachtoffer, fietser Jennifer (14 jaar) uit Stramproy.

Ongeval vond plaats in september 2009 op de Maaseikerweg in Weert (Tungelroy).

Code: WZ54m

Tekst: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Maaseikerweg, Tungelroy
februari 252018

Bèr

Verkeersslachtoffer, motorrijder Bèr (62 jaar) uit Gerdingen (B).

Ongeval vond plaats in augustus 2001 op de Maaseikerweg in Weert (Tungelroy).

Code: WZ53m

Tekst: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Sint-Corneliuskapel, Swartbroek
februari 242018

Sint-Corneliuskapel

De Sint-Corneliuskapel in Swartbroek dateerde uit omstreeks 1600. In 1735 was de kapel versleten en werd er een nieuwe gebouwd. Een restauratie van de kapel was in 1849 noodzakelijk. Zoals in andere gehuchten in Weert, klaagde ook het buurtschap Swartbroek over de slecht begaanbare wegen in de wintermaanden. Om in de Sint-Martinuskerk in de stad Weert te komen, moesten de kerkgangers ruim vijf kwartieren lopen. De inwoners van Swartbroek moesten helaas tot 1776 wachten tot er een rector werd aangesteld. De ‘rectorij’, de woning van de rector, werd in 1782 gebouwd en staat er nog steeds.

In 1925 krijgt het dorp een ‘eigen’ kerk, de Sint-Corneliuskerk. Een paar jaar later werd Swartbroek een zelfstandige parochie. Door de nieuwe parochiekerk raakte de kapel haar liturgische functie kwijt. Vanaf 1926 werd de ex-kapel, het ‘Sint-Corneliuslokaal’. Het ‘lokaal’ werd gebruikt voor vergaderingen en ontspanning. Het Sint-Corneliuslokaal werd op het einde van de Tweede-Wereldoorlog beschadigd. De voormalige kapel raakte geleidelijk in verval, om later in het kader van een bestemmingsplan te worden verkocht aan de gemeente Weert. De Sint-Corneliuskapel ‘sneuvelde’ in 1965 door een slopershamer. Hetzelfde lot onderging de Sint-Luciakapel in Boshoven en de Sint-Mathiaskapel aan de Maaspoort.

Code: WZ26vN2      Versie: ©2018-04-01             Foto:   GAW

Meer informatie»
Moesdijk, Moesel
februari 222018

Ralf

Verkeersslachtoffer, fietser Ralf (14 jaar) uit ??.

Ongeval vond plaats in augustus 2008 op de Moesdijk Weert (Moesel).

Code:   WZ61m

Tekst: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Krieënkruûs, Altweerterheide
februari 52018

Krieënkruûs

Altweerterheide (Aovert) is een relatief jong dorpje. Het grootste gedeelte van het dorp is ontstaan na ontginningen. Jan Henderiks (Bolle Jan) begon omstreeks 1910, als eerste met de ontginning van ‘Karelke’. Geleidelijk volgende er meer ontginningen.  Altweerterheide werd in oktober 1934 door de inzet van de bewoners een zelfstandig rectoraat, los van Keent. Pastoor M. van Lierop, pastoor van 1949 tot 1962, heeft zich ingespannen om kruisen in het dorp te laten zetten. Op initiatief van de pastoor werden in de jaren vijftig van de vorige eeuw vier nieuwe kruisen, verdeeld over de windrichtingen, geplaatst. De werkzaamheden werden door buurtbewoners gedaan. De vier kruisen heten: Deyelkruûs, Krieënkruûs, Heigeurtekruûs en het Helenahoevekruûs.

Op het Krieënkruûs (Bocholterweg-Pastoorshuisweg) dat in het westen van het dorp staat, zat een offerblok. De offerbus werd goed gevuld door smokkelaars. Het verhaal gaat dat de smokkelaars hun royale giften offerden na een veilige terugkeer van hun lucratieve activiteiten. Het kruis wordt daarom het Smokkelkruûs genoemd. Sinds 1952 staat het kruis langs een verharde weg op een perceel van ongeveer 100 eigenaren. Het was blijkbaar, tijdens de ruilverkaveling, onmogelijk om alle rechtmatige eigenaren te achterhalen. De aanleg van de Bocholterweg in 1951 was geen sinecure. De weg moest dwars door het moerassig Wijffelterbroek worden aangelegd. Dat was pas mogelijk nadat eerst een ruim twee meter dikke veenlaag werd afgegraven Het gedeelte van de weg op Belgisch grondegebied (Weerterweg), was pas twee jaren later gereed. Op de grens, aan Nederlandse zijde, kwam een gezamenlijke grenspost die alleen overdag was bemand. Hielden smokkelaars hier rekening mee?

Code: WZ03uP2       Versie: ©2018-04-01              Foto: SHK (2011)

Meer informatie»

Heiligebaûmkapelke

Na een verschijning van Onze Lieve Vrouw aan een 18 jarige jongeman, ontstond in buurtschap Klakstaart (Klakstert) in Weert spontaan een bedevaartsoord. Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje met als gevolg dat gelovigen van heinde-en-ver naar de plaats van de verschijning kwamen kijken. In korte tijd kwamen horden mensen naar de plek van de verschijning. Bewoners in de buurt van café De Wildenberg, ten noorden van Weert, vertelden dat bij de spoorwegovergang tussen Maarheeze en Weert regelmatig tientallen bussen met pelgrims stonden te wachten tot de spoorbomen open gingen. Op zondagavond 16 oktober 1949 liep Thieu Jacobs naar huis. Hij was een avondje gaan kaarten. Toen hij bij een aantal Canadese populieren aan de kruising van de Maaseikerweg met de Dijkerstraat kwam, hoorde hij roepen: “Jongen, kom terug”. Thieu reageerde en zag een “sneeuwwitte vrouw”. De “sneeuwwitte vrouw” verscheen voor Jacobs nog elf keer, steeds om 10 uur ’s avonds. Thieu kreeg van de ‘witte vrouw’ opdracht om een ‘veldkapelletje’ tegen de boom te plaatsen met daarin een Mariebeeldje dat op de “sneeuwwitte vrouw” leek.

Tienduizenden mensen kwamen uiteindelijk op het visioen af. Veel gelovigen namen ‘relieken’ mee, zoals een stukje schors van de boom waar Thieu de Maagd Maria ontmoette. Om het ‘plunderen’ van de boom te voorkomen moest er door de gemeente kippengaas om de boom worden gedraaid en er werd een hoog hekwerk geplaatst. De hype was zo groot dat de gelovigen nauwkeurig de vallende bladeren van de ‘verschijningsboom’ volgden en ze mee namen. De ‘verschijning’ bleek nep te zijn waardoor de belangstelling letterlijk uit ging als een kaars. Het Heiligebaûmkapelke werd meteen verwijderd. De zwaar beschadigde boom moest in de herfst van 1951 worden omgezaagd. Het boek van ‘Onze Lieve Vrouw in de populier’ was toen afgesloten. De jongeman wordt sindsdien ‘Thieu vanne Baûm’ genoemd.

Code: WZ11vN2      Versie: ©2018-04-01             Foto:   –

Meer informatie»
Helenahoevekruûs, Altweerterheide
februari 42018

Helenahoevekruûs

Altweerterheide (Aovert) is een relatief jong dorpje. Het grootste gedeelte van het dorp is ontstaan na ontginningen. Jan Henderiks (Bolle Jan) begon omstreeks 1910, als eerste met de ontginning van ‘Karelke’. Geleidelijk volgende er meer ontginningen. Altweerterheide werd in oktober 1934 door de inzet van de bewoners een zelfstandig rectoraat, los van Keent. Pastoor M. van Lierop, pastoor van 1949 tot 1962, heeft zich ingespannen om kruisen in het dorp te laten zetten. Op initiatief van de pastoor werden in de jaren vijftig van de vorige eeuw vier nieuwe kruisen, verdeeld over de windrichtingen, geplaatst. De werkzaamheden werden door buurtbewoners gedaan. De vier kruisen heten: Deyelkruûs, Krieënkruûs, Heigeurtekruûs en het Helenahoevekruûs. Het Helenahoevekruûs op de splitsing van de Bocholterweg met de Mastenbroekweg, staat aan de noordkant van de Heilig-Hart van Jezus parochie, in de buurt Karelke. Het kruis op de splitsing van wegen, staat er sinds 1953.

Code: WZ08uG2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»

Sint-Barbarakapel

Langs de doorgaande weg in Tungelroy lag de “Sinte Barbara Capell tot Tongelroy”. De vaak slecht begaanbare Hoolstraat (nu Maaseikerweg) vanuit Weert, ging via Tuurke, het ‘centrum’ van Tungelroy, naar Stramproy. Vanuit Stramproy kon men naar Thorn, Maaseik of Bocholt gaan. In de 16de eeuw ontkwam de kapel niet aan de beeldenstorm en in de 17de eeuw viel de kapel ten prooi aan muitende Spaanse troepen. Steeds overwonnen de mensen uit Tungelroy de tegenslagen en het lukten hen later om een rectoraat te krijgen.

Vanaf 1786 werden er relikwieën van de Heilige Barbara in de kapel bewaard. In 1792 werd de Sint-Barbarakapel afgebroken. Het nog bruikbare materiaal van de kapel werd gebruik voor de bouw van de Sint-Barbarakerk in het dorp. De inzegening van de Sint-Barbarakerk vondplaats in december 1793. Maar vanwege de Franse overheersing werden de relikwieën pas in 1819 in de kerk geplaatst. De plaatsing van de relikwieën, was in Tungelroy de aanleiding om van 4 december een feestdag te maken. De dag groeide geleidelijk uit naar de najaarskermis met een hoogmis, kraampjes en familie- en cafébezoek. Van heinde en verre werd de patronessen dag Sint-Barbara in Tungelroy gevierd. Helaas liep de feestelijkheden wel eens uit de hand. In 1915 was de Sint-Barbarakermis op zondag 5 december. Bij café Leijssen aan de Maaseikerweg werd toen de Belgische vluchteling Leopard van de Paer vermoord, die bij Engelbertus Gerris (Hanse Ingel) als knecht werkte. Ongeveer in 1960 kwam er een einde aan het jaarlijkse evenement.

Code: WZ20vN2      Versie: ©2018-04-01             Foto:   –

Meer informatie»
Missiekruûs, Tungelroy
februari 32018

Missiekruûs

In september 1845 werd in Tungelroy een Missiekruûs geplaatst. Pater Bernard Hafkenscheid (*1807-†1865) trok vanaf de preekstoel in de parochiekerk van Tungelroy tijdens de ‘missie’ fel van leer. Hafkenscheid was de beste prediker van de redemptoristen in Wittem. De pater kostte wel een paar centen, maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door de gulle gaven tijdens de collecten. Een missie duurde 5 tot 11 dagen. De eerste dagen gingen de preken over zonden en de rechtvaardige God, waarna de gelovigen konden biechten. De missie werd afgesloten met preken over Gods goedheid en barmhartigheid. De donderpreken maakten diepe indruk op de gelovigen. Hafkenscheid preekte 284 missies, die in Nederland en België werden gehouden.

Het Missiekruûs stond aanvankelijk tegen de oostgevel van de Sint-Barbarakerk. Toen de kerk in 1912 werd vergroot, verhuisde het kruis naar het kerkhof. Tegen het ‘lijkenhuisje’ werd een overkapping gemaakt, waaronder het Missiekruûs een beschermend onderkomen vond. Het lukte de getalenteerde kunstenaar Cor van Geleuken om in september 1946 kleurrijke afbeeldingen rond het kruis te schilderen. De schilderingen zetten de toon voor latere opdrachten die aan Van Geleuken werden gegund. De schilder gegroeide op in Tungelroy en hij kende daar iedereen. Cor was priesterstudent bij de redemptoristen in Wittem geweest, maar hij heeft de studie afgebroken.

Code: WZ16uK2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Lozerweg, Kazernelaan

Lozerweg, Kazernelaan

motorrijder

februari 12018

Frans

Verkeersslachtoffer, motorrijder Frans (44 jaar) uit Weert.

Ongeval vond plaats in mei 2005 op de Lozerweg in Weert (Kazernelaan).

Code: WZ55m

Tekst: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Bocholterweg, Altweerterheide
januari 252018

Geoffrey

Verkeersslachtoffer, automobilist Geoffrey (24 jaar) uit Bree.

Ongeval vond plaats in februari 2001 op de Bocholterweg in Weert (Altweerterheide).

Code: WZ57m

Tekst: ©2018-04-15

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Moeselkapel, Moesel

Moeselkapel, Moesel

Devotiekapel

januari 242018

Moeselkapel

Op het einde van de 19de eeuw schoten de ‘melkerijen’ in de regio Weert als paddenstoelen uit de grond. In Moesel werd in 1896 de melkfabriek ‘De Eendracht’ opgericht. De boeren uit Keent, Moesel en Brand leverden hun melk aan de fabriek, die intact bleef tot 1908. De coöperatieve melkfabriek ‘De Eendracht’ werd onderdeel van de coöperatie Sint-Martinus. De nieuwe fabriek werd gevestigd aan de Maaspoort in Weert. Sint-Martinus Weert was een fusie van de melkfabriekjes in: Altweerterheide, Boshoven, Hushoven, Laar, Leuken, Moesel en Swartbroek. Sjang Beelen was de laatst voorzitter van het melkfabriekje ‘De Eendracht’. Het gebouwtje van ‘De Eendracht’ had na de fusie geen functie meer. Het leegstaande gebouwtje werd in 1911 omgebouwd tot een kapel, de Moeselkapel. De kapel bleek een groot succes, want in korte tijd werd het een zeer populair gebedshuis. Op initiatief van de kapelmeester Beelen, de oud voorzitter van het melkfabriekje, werd een grotere kapel naast de oude gebouwd. De inzegening van de nieuwe kapel gebeurde op 11 september 1927. Net als de oude werd de nieuwe Moeselkapel toegewijd aan ‘Oos Leve Vrouwke’ (Onze Lieve Vrouw van Lourdes). Het beeld van OLV staat evenals in Lourdes in een grot. De oude kapel alias het melkfabriekje werd korte tijd later gesloopt.

Code: WZ27kK2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»

Sint-Anthoniusbeeld

Sint-Anthoniusbeeld staat in een nis van een buitenmuur van de Sint-Teuniskapel.

Code: WZ52n

Tekst:

Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Heigeurtekruûs, Altweerterheide
januari 52018

Heigeurtekruûs

Altweerterheide (Aovert) is een relatief jong dorpje. Het grootste gedeelte van het dorp is ontstaan na ontginningen. Jan Henderiks (Bolle Jan) begon omstreeks 1910, als eerste met de ontginning van ‘Karelke’. Geleidelijk volgende er meer ontginningen. Altweerterheide werd in oktober 1934 door de inzet van de bewoners een zelfstandig rectoraat, los van Keent. Pastoor M. van Lierop, pastoor van 1949 tot 1962, heeft zich ingespannen om kruisen in het dorp te laten zetten. Op initiatief van de pastoor werden in de jaren vijftig van de vorige eeuw vier nieuwe kruisen, verdeeld over de windrichtingen, geplaatst. De werkzaamheden werden door buurtbewoners gedaan. De vier kruisen heten: Deyelkruûs, Krieënkruûs, Heigeurtekruûs en het Helenahoevekruûs. Van de vier genoemde kruisen is het Heigeurtekruûs (Diesterbaan-Heihuisweg) wel heel bijzonder. Dit kruis werd in 1957 geplaats. Het vuurrode corpus komt uit het atelier van Annie Stribos-Nederveen. Volgens een inwoner uit Altweerterheide stond vroeger het statige Beauchampskruûs op de plek van het huidige Heigeurtekruûs.

Code: WZ04uK2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Steinekruûs, Tungelroy
januari 42018

Steinekruûs

Frans Linssen een koopman uit Maaseik, liep in 1765 te voet terug naar huis na een bezoek aan de markt in Weert. De weg van Weert naar Stramproy ging dwars door het moeras van de Dijkerpeel in Altweerterheide. Ter hoogte van Tungelroy werd Linssen in het donker opgewacht en vermoord. De rovers dachten dat de koopman veel gouden munten bij zich had, maar het bleken spijkers te zijn. Men vermoedt dat de struikrovers, bokkenrijders waren. Ter herinnering aan de brute moord werd het Steinekruûs geplaatst.

In 1935 werd het kruis honderd meter naar het westen verplaatst en daar staat het kruis nog steeds. De restanten van het oude kruis werden in 1970 vervangen door een betonnen exemplaar. Delen van het oude kruis worden bewaard op de zolder van het kerkelijk museum in Weert. Het betonnen kruis was geen lang leven beschoren. Het werd vernield door vandalen. De stichting Heyerkapel kocht de grond waarop het kruis stond en zorgde voor een passend ‘stenen kruis’. Het kruis was geschonken door de familie Aendekerk-Kunnen uit Stramproy. Leden van schutterij Sint-Barbara uit Tungelroy waren bereid om het kruis aan de rand van de ‘Tungelsewel’ te plaatsen. Op de voet van het kruis zit een gedenkplaat met de oorspronkelijke tekst:

Frans Linssen uit Maaseyk werd hier in 1765 jammerlijck vermoord”

Op zondag 19 oktober 2003 werd het Steinekruûs door pastoor Bergsma van Tungelroy feestelijk ingezegend. De burgemeester van Maaseik Jan Creemers en Rob van Dooren de wethouder uit Weert, hielden tijdens de inzegening een toespraak. Volgens een overleving zou de veekoopman Johannes Thijssen uit Maaseik op de plek waar het kruis staat, zijn vermoord. In 2015 kwam de Heemkunde vereniging van Tungelroy met een nieuwe lezing waarom het kruis werd geplaatst: in 1719 zou op die plek de herder Peter Moonen zijn doodgeslagen. De Heemkunde vereniging heeft dit uitgezocht. Enkele honderden meters verderop richting Weert, stond nóg een kruis. Worden er gebeurtenissen door elkaar gehaald?

Code: WZ12uS3       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Princenkruûs, Swartbroek
januari 32018

Princenkruûs

Net buiten de bebouwde kom van Swartbroek, op de kruising van de Ittervoorterweg met de Kremersweg, staat het parmantige Princenkruûs. Het kruis dat in 1902 werd geplaatst, wordt ontsierd door een transformatorhuisje dat er achter staat.

De Ittervoorterweg werd in 1901-1902 verhard. De ongehuwde Catharina Princen (*1853-†1902) had als laatste wens, dat Leonard haar toen nog vrijgezelle broer, een kruis zou plaatsen aan de ‘verharde’ weg. Het kruis moest komen waar de weg en de beek uit de Klootspeel elkaar kruisen. Leonard Princen trouwde in 1920 met de weduwe Anna Maria Tilmans. Hij was toen 52 jaar. Leonard bereikte de respectabele leeftijd van 92 jaar.

Code: WZ21uG4      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»

Thijssenkruûs

Langs de oude weg naar Weert, waar langs ook het Steinekruûs stond, heeft ook nog een tweede kruis gestaan. Op de kaart van Ferraris zijn twee kruisen getekend, één kruis van steen (rood) en één houten kruis (zwart). Het rode kruis is het Steinekruûs. Het zwart gekleurde kruis dat staat ingetekend zou het Thijssenkruûs kunnen zijn. Over dit kruis is verder niets bekend. Het kruis stond honderden meters naar het noorden, richting Weert. Of zou daar in 1719 de herder Peter Moonen zijn doodgeslagen? Zie ook het Steinekruûs.

Code: WZ17vN3      Versie: ©2018-04-01             Foto:   –

Meer informatie»
Henkenskruûs, Swartbroek
januari 22018

Henkenskruûs

Willem Stijns (*1818 – †1901), woonde op Heynkenshof of Hennenhof in Swartbroek. Hij werd plotseling blind. Willem liet ongeveer in 1900 een kruis plaatsen. De gelovige man hoopte dat de Heer hem nog kon genezen of hem de “kracht naar kruis” zou geven. Het ‘overdekte’ Henkenskruûs of Hennenkruûs staat op de hoek van de Ittervoorterweg en het Hennenstraatje. Willem woonde op de boerderij Hennenhof bij zijn dochter Maria Gertrudis Stijns. Zijn dochter was getrouwd met Peter Hubertus van Geneijgen. Hun boerderij werd gepacht van het Bestuurlijk Armbestuur van Weert. Het gesmede Henkenskruûs staat beschut in een open ‘kapel’.

Code: WZ24uG2      Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2011)

Meer informatie»
Beachampskruûs, Altweerterheide
april 42014

Beachampskruûs

Niet ver van het kanaal de Zuid-Willemsvaart aan de Lozerweg in Weert ligt landhuis Les Beaux Champs (Beauchamps) ook wel ‘Den Advekaot’ geheten. De advocaat Wenmaeckers liet het huis in 1850 voor zijn zoon bouwen. Het gebouw heeft architectuurhistorische waarde vanwege de detaillering en de stijlkenmerken van het Eclecticisme (combineren van kenmerken van verschillende bouwstijlen). Op het terrein waren twee bedrijven gevestigd: een straalbedrijf van de gebroeders Cuijpers en een landbouwbedrijf. Het straalbedrijf verhuisde in 2016 naar het nabij gelegen industrieterrein, waarna de oude gebouwen van het bedrijf werden gesloopt en de grond gesaneerd.

Naast de oprijlaan naar het landhuis staat rechts het Beachampskruûs. Volgens een inwoner uit Altweerterheide stond het statige Beauchampskruûs vroeger waar nu het kunstzinnig Heigeurtekruûs staat te pronken. Op het kruis staat de tekst:

Vreemdeling gaat gij zo voorbij

en slaat gij dan geen acht op mij.

Hij die uit liefde groot

voor u stierf de bittere dood.”

Code: WZ05uP2       Versie: ©2018-04-01             Foto: SHK (2018)

Meer informatie»
Alle object types Alle locaties Elke beoordeling

Gevonden Objecten